________________
, વ્યુતવાન અને વ્રતવાન આત્મા ધ્યાનરૂપી રથને લઈ જવા માટે સમર્થ બને છે. અર્થાત્ તે ધ્યાનની સિદ્ધિ સાધી શકે છે. તેથી જે સાધકો ધ્યાનસિદ્ધિ ઇચ્છતા હોય તેમણે આ ત્રણ - ૫ - શ્રુત અને વ્રતમાં સદા લીન રહેવું જોઈએ. તપ-શ્રુત અને વ્રત દ્વારા જ ધ્યાન સિદ્ધ કરી શકાય છે. જે સદા અનશનાદિ તપોનું આચરણ કરે છે, કૃતાભ્યાસમાં લીન રહે છે અને સંયમની આરાધના કરે છે, તે જ વસ્તુત: ધ્યાતા બની શકે છે - અને ધ્યાનની પ્રાપ્તિ કરી શકે છે.
રંથકર્તાનું નિવેદન (૫૮)
दव्वसगहमिणं मुणिणाहा दोस-संचय-चुदा सुद-पुण्णा । सोधयंतु तणु-सुत्त-धरेण णेमिचंदमुणिणा भणियं जं ॥५८ ॥ द्रव्यसंग्रहमिनं मुनिनाथा: दोषसंचयच्युताः श्रुतपूर्णाः शोधयन्तु तनुसूत्रधरेण मिनेचन्द्रमुनिना भणितो यः ॥ ५८ ॥
મેં અલ્પજ્ઞાની નેમિચંદ્રમુનિએ જે આ દ્રવ્યસંગ્રહની રચના કરી છે, તેમાં રહેલા દોષસમૂહને શ્રુતનિષ્ણાત મુનિપ્રવરો શુદ્ધ કરે. ૫૮.
આ અંતિમ ગાથા દ્વારા ગ્રંથકાર શ્રી નેમિચંદ્ર સિદ્ધાન્તિદેવ નમ્રતાપૂર્વક જણાવે છે કે તેમાં અનેક રીતે ન્યૂનતાદિ દોષો હોવાની સંભાવના છે. તો મદ-માત્સર્યાદિ દોષોથી રહિત અને શ્રુતમાં વિદ્વાન શ્રેષ્ઠ મુનિજનો તે દોષોને દૂર કરીને તેને શુદ્ધ કરે.
આ પ્રમાણેના ગ્રંથકારના પરોક્ષ નિવેદનથી આ ગ્રંથની સમાપ્તિ થાય છે.
