________________
૧૬૪
શતકસંદોહ
अनादिवासनाजाल-माशातन्तुभिरुम्भितम् । निशातसाम्यशस्त्रेण, निकृन्तति महामतिः ॥ ८२ ॥
મહાબુદ્ધિમાન પુરુષ, આશારૂપી તંતુઓથી ભરેલી - ગૂંથેલી, અનાદિકાળની વાસનારૂપી જાળને તીક્ષ્ણ એવા સમતારૂપી શસ્ત્રવડે કાપી નાખે છે. ૮૨.
अनादिमायारजनी, जननी तमसां बलात् । स्वज्ञानभास्वदालोका-दन्तं नयति योगवित् ॥ ८३ ॥
યોગને જાણનાર પુરુષ, અંધકારને ઉત્પન્ન કરનારી, અનાદિકાલની માયારૂપી રાત્રિનો; પોતાના જ્ઞાનરૂપી સૂર્યના પ્રકાશવડે બળપૂર્વક નાશ કરે છે. ૮૩.
अध्यात्मोपनिषद्वीज-मौदासीन्यममन्दयन् । न किञ्चिदपि यः पश्येत्,स पश्येत्तत्वमात्मनः ॥ ८४ ॥
અધ્યાત્મના રહસ્યના બીજભૂત ઉદાસીનતાને મર્દ ન થવા દેતો જે આત્મા બીજું કંઈપણ ન જુએ તે આત્મતત્ત્વને જોઈ શકે છે. ૮૪.
निःसङ्गतां पुरस्कृत्य, य: साम्यमवलम्बते । परमानन्दजीवातौ, योगेऽस्य क्रमते मतिः ॥ ८५ ॥
જે આત્મા નિસંગપણાને આગળ કરીને સમભાવનું આલંબન કરે છે, તેની બુદ્ધિ પરમ આનંદને જીવાડનાર ઔષધ સમાન યોગમાં પ્રવેશ કરે છે. ૮૫
दम्भजादपि निःसङ्गा-द्भवेयुरिह सम्पदः। નિરછનઃ પુનતમા, વિ રવીય ? પર પમ્ | ૮૬ છે .
આ લોકમાં દંભપૂર્વકના નિસંગપણાથી પણ સમ્પત્તિઓ પ્રાપ્ત થાય છે, તો પછી દંભરહિત નિસંગપણું કરવામાં આવે તો પરમપદ શું દૂર રહે ? ૮૬.
