________________
કારતક
૧૬૫
सङ्गावेशानिवृत्तानां, माभून्मोक्षो वशंवदः ।। यत्किझ्चन पुनः सौख्यं, निर्वक्तुं तन्न शक्यते ॥ ८७ ॥
સંગના આવેશથી નિવૃત્ત થયેલા જીવોને કદાચ મોક્ષ વશ ન થાય તો પણ, જે કંઈ સુખ પ્રાપ્ત થાય છે તે કહી શકાતું નથી. ૮૭
स्फुरत्तृष्णालताग्रन्थि-विषयावर्त्तदुस्तरः ।। क्लेशकल्लोलहेलाभि-भैरवो भवसागरः ॥ ८८ ॥
સ્કુરાયમાન છે તૃષ્ણારૂપી લતાની ગાંઠો જેમાં એવો, વિષયોના આવર્તાથી દુઃખે કરીને તરાય એવો, તથા કુલેશોરૂપી કલ્લોલોની ક્રિીડાઓથી ભયંકર એવો આ સંસારરૂપી સમુદ્ર છે. ૮૮
विदलद्वन्धकर्माण-मद्भुतां समतातरीम् ।। आरुह्य तरसा योगिन् !, तस्य पारीणतां श्रय ॥ ८९ ॥
હે યોગી ! જેણે બંધના હેતુભૂત કર્મોને દળી નાખ્યાં છે એવી અભુત સમતારૂપી નૌકા ઉપર ચઢીને શીધ્ર તે ભવસમુદ્રના પારને પામ. ૮૯
शीर्णपर्णाशनप्रायै-य॑न्मुनिस्तप्यते तपः । औदासीन्यं विना विद्धि, तद् भस्मनि हुतोपमम् ॥ ९० ॥
ખરી પડેલા સૂકાં પાંદડાંના ભોજન જેવા ભોજનો વડે મુનિ જે તપ તપે છે, તે તપ પણ ઉદાસીનભાવ આવ્યા વિના રાખમાં ઘી હોમવા જેવું છે. ૯૦.
येनैव तपसा प्राणी, मुच्यते भवसन्ततेः । । तदेव कस्यचिन्मोहाद, भवेद् भवनिबन्धनम् ॥ ९१ ॥ - જે તપથી પ્રાણી સંસારની પરંપરાથી મુક્ત થાય છે, તે જ તપ મોહના યોગે કોઈક જીવને સંસારનું કારણ થાય છે. ૯૧.
