________________
४०२
योगशास्त्र. सप्तविंशत्यहं वहे, नाशो मासेन जायते॥ मासार्धेन पुनर्मत्यु, रष्टाविंशत्यदानुगे॥ ११३ ।। अर्थः-एवीज रीतें जो सत्तावीश दिवसो सुधि वहे, तो एक मासमां मृत्यु थाय,अने जो अधावीश दिवसो सुधि वहे,तोश्ररधामासमा मृत्युथाय.
एकोनत्रिंशददगे, मृतिः स्यादशमेदनि॥ त्रिंशदिनीचरे तु स्या, पंचत्वं पंचमे दिने ॥११४ ॥ अर्थः- एवीज रीतें जो उंगणत्रीश दिवसो सुधि वहे, तो दशमे दिवसे मृत्यु थाय श्रने त्रीश दिवसो सुधि वहे, तो पांचमे दिवसे मृत्यु थाय.
एकत्रिंशदहचरे, वायौ मृत्युर्दिने त्रये॥ वितीयदिवसे नाशो, वात्रिंशदहवाहिनि ॥ १२५॥ अर्थः- एवीज रीतें जो एकत्रीश दिवसो सुधि वायु वहे, तो त्रण दिवसें मृत्युथाय, जो बत्रीश दिवसो सुधि वहे तोबीजे दिवसे मृत्यु थाय. हवे सूर्यनाडीनुं खरूप उपसंहरता थका चंधनाडीनुं खरूप कहे जे.
त्रयस्त्रिंशदहचरे, त्वेकादेनापि पंचता ॥
एवं यदीउनाड्यां स्यात् तदा व्याध्यादिकं दिशेत् ॥११॥ अर्थः- एवीज रीतें जोसूर्यनाडी तेत्रीश दिवसो सुधि वहे, तो एक ' दिवसमा मृत्यु थाय, श्रने एवीज रीतें जो चंजनाडीमा वायु संचरे तो व्याधि, मित्रनाश, महाजय आदिक थाय.
अध्यात्म वायुमाश्रित्य, प्रत्येकं सूर्यसोमयोः॥
एवमन्यासयोगेन, जानीयात् कालनिर्णयं ॥ ११ ॥ अर्थः- एवी रीते सूर्य अने चंजनाडीना, शरीरमा रहेला वायुने श्राश्रीने तथा एवी रीतें श्रन्यासना योगथी कालनो निर्णय जाणवो.
आध्यात्मिकविपर्यासः, संनवेदयाधितोऽपिदि॥ तन्निश्चयाय बनामि, बाह्यं कालस्य लक्षणं ॥ १२ ॥ अर्थः- शरीरमा रहेला वायुनो व्याधियी पण विपर्यास थाय ने, माटे तेना निश्चयमादे कालनुं बाह्य लक्षण हुं बांधुंडं.