________________
द्वितीयप्रकाश.
१६१
हवे असत्यना फलने देखाडता थका, तेनो परिहार देखाडे बे, असत्यतोलघीयस्त्व, मसत्या६चनीयता ॥ अधोगतिरसत्याच्च, तदसत्यं परित्यजेत् ॥ ५७ ॥ अर्थः- श्रा लोकमां सत्यथी लघुता, छाने वचनीयपएं थाय बे, तथा परलोकमां नीच गति मले बे; माटे असत्यनो त्याग करवो. हवे जे प्रमादधी पण असत्य बोले, तेने माटे कड़े बे. असत्यवचनं प्राज्ञः प्रमादेनापि नो वदेत् ॥ श्रेयांसि येन ज्यंते, वात्ययेव महाडुमाः ॥ ५८ ॥ अर्थ :- डायां माणसें प्रमादधी पण असत्य बोलतुं नहिं; कारण के, तेथी तो प्रचंड वायुथी जेम वृक्षो, तेम श्रेयो ( कल्याणो ) नाश पामे बे. वली पण असत्य थता था लोकसंबंधि दोषो देखाय बे. असत्यवचनाद्वैर, विषादाप्रत्ययादयः ॥
प्राडुःषंति न के दोषाः कुपथ्याघ्याधयो यथा ॥ ५ ॥
अर्थः- कुपथ्यथी जेम रोगो, तेम असत्य वचनथी, वैर, पश्चात्ताप, अप्रतीति, तथा आदि शब्दथी राजा श्रादिकनुं अवमान, इत्यादि दोषो, उत्पन्न याय a.
दवे मृषावादनुं परलोकसंबंधि फल कहे बे. निगोदेष्वथ तिर्यक्कु, तथा नरकवासिषु ॥
उत्पद्यते मृषावाद, प्रसादेन शरीरिणः ॥ ६० ॥
अर्थ:- मृषावाद बोलवायी प्राणी, अनंतकायमां, तिर्यंचमां, तथा नरकमां उत्पन्न याय बे.
हवे ते मृषावादना त्यागमां, उलटुं सुलटुं, कालिकाचार्य, तथा वसुराजनुं दृष्टांत क.
1,
ब्रूयाद् नियोपरोधाधा, नासत्यं कालिकार्यवत् ॥ यस्तु ब्रूते सनरकं प्रयाति वसुराजवत् ॥ ६१ ॥ :- मरणादिकनी बीकथी अथवा उपरोधथी कोइनी दाक्षिपताथी पण कालिकाचार्यनी पेठे जूनुं बोलवु नहीं, अने जे बोले,
२१
