________________
૩૧
મહારાજ શ્રી નરસિંહલાલજીએ કંઈક ભાગ લીધો હતો. તેઓ મજકુર સભામાં એકવાર પધાર્યા પણ હતા. પછી બીજા મહારાજના દબાણથી કે ગમે તે કારણથી તેઓ પણ અળસાયા. ત્યારબાદ કોઈ પણ મહારાજે પધારીને એ સભાને ભાન આપ્યું હોય તો આ શ્રીમદ્ દેવકીનંદનાચાર્યજીજ છે. અને
જ્યાં સુધી એ મુંબઈમાં બીરાજતા હતા ત્યાં સુધીમાં “આર્યસુધર્માદય સભા”ના એકેએક મેળાવડામાં પોતે પધાર્યા હતા; એટલું જ નહીં પણ બે વખત તો એ સભાને અંગે પોતે વ્યાખ્યાનો પણ આપ્યાં હતાં. જ્યારે જ્યારે એ મહારાજ સભામાં પધારતા ત્યારે એક હજાર ઉપર તાજનોની હઠથી માધવબાગનો વિશાળ એટલો ચીકાર ભરાઈ જતો અને સર્વે પૂર્ણ ઉકંઠાથી સાંભળતા હતા.
ઉપલી સભાનો દાખલો લઈને અત્રેની “આર્યજ્ઞાન વર્ધક સભાના અગ્રેસરોએ પણ, એ મહારાજને નિમંત્રણ કરી એક જાહેર મેલાવડો અધિક જેઠ સુદ ૪ તા. ૨૨ મી મે ને શુક્રવારને દિને, સર મંગળદાસ નથુભાઈના મંગળ બાગમાં કર્યો. એ મેલાવડામાં આ નગરીના ઘણું સંભાવિત ગૃહસ્થોથી આ ખું દિવાનખાનું ખીચોખીચ ભરાઈ ગયું હતું. પંડિત ગટ્ટલાલજીએ “ધર્મના ત્યાગાત્યાગ વિચાર” ઉપર વ્યાખ્યાન આપ્યું હતું. શ્રુતિ, સ્મૃતિ અને ભગવદ્ ગીતાના વચનો તથા અનેક દૃષ્ટાંતથી આ પંડિતથીએ પોતાના વિચારો એવી સરસ રીતે દર્શાવ્યા હતા કે જૈતાના મન પર તેની સારી છાપ પડી હોય એમ જણાતું હતું. જેમણે એ પંડિતજીનું વ્યાખ્યાન એકવાર પણ શ્રવણ કર્યું હશે તેમને તે કહેવાની જરૂર નથી
