________________
૧૬ રાયકાવ્યમાલા. પાડે પગે હય દૂર જીતે,, તતખણ પળ પ્રતાપજી; . મહુરત વેળા પશે દરવાજો, લોકો થયા વાતછે. પુન્ય પાપ પ્રગટ થઈ નર મુખ બેલે, રાયે કીધ ઉપાય; ચિત્રસેન જીવ્યા તે સુંદર, સ્નેહી મિત્ર પસાથછે. પુજે ૨૩, નિજ ઘર આવી તાતને વિનયે, જે શંખ નિરાશ નિર્મળ જળ ખરે વસ્ત્રાદિક, જાય ન ગળિના પાસજી. વિમળા માત નેમી. સુખ પૂછી, પતિ નિજ ઘર જાય; તે દિન વિમળા નિજ ઘર જમવા, તેડે કપટ ધરાયુછે. રાય સ્વજન કુવરાદિક બેઠા, જમવા ધરી ઉલ્લાસ -રસાહાર દેય મોદક લાવી, છાના રાખે પાસ. પુન્ય પીરસવા રાણ લેઈ . થાળ, મોદક ભરીયા સારછ . રાજા લઈ સૂત, ભેગા બેઠા, પીરસતી તિણિ વારછે. પુન્ય દેય મિત્ર ભેગાં દેખીને, વિM મોદક દિએ દેયજી; મિત્ર દુર તજિ સાહાર તે ખાવે, જેહ ધરિઆ સાયછે. પુન્ય૨૮, ખટરસ પાક જમીને બેઠા, તાંબૂળ બીડી ખાય; • વસ્ત્રાભરણ લહી સનમાને, નિજ મંદિરિએ સધાયછે. પુન્ય. ૨૮, પદ્માવતી સનમાની સાસુ, . કરતી ગેહ વદાયછે. • શ્રી શુભવીર ત્રિીજે ખડે, આઠમી ઢાળ કહાય. અન્ય
* . - હુશ • • એક દિન નિશી નૃપ ચિંતવે, અહી મુજ બુદ્ધિ પળાય; . ' કુલ અવતંસ સૂતે પરિ, કીધો મરણ ઉપાય, , , બિગ બિગ મુજ પરૂષપણું, બિગ બિગ રાજયવિલાસ. “ . શ્રી વશ પુત્ર રતનતણે, ચિંતવ્યો ચિત્ત વિનાશ ૨. એમ વૈરાગ રસ ભર્યો, રવિ ઉદયે ભૂપાલ; , ' - સમવસર્યા - વનમેં તદા વીર જીણુંદ દયાળ: 8: દેવે સમવસરણ રચ્યું, તખત બિરાજે નાથ; , , વનપાલક મુખ સાંભળી, આવે નૃપ સહુ સાથ. . ૪. વદિ દેઈ પરદક્ષણ, બેઠે થયા ચિત ઠામ;
