________________
શ્રીમાન વીરવિજયજી-ધમ્પિલકુમાર નયન કટાક્ષે બહુ જણાં રે, વેધાણું તેણે ઠાયસત્ર વિધતા લહે વેધકી રે, ઘાયલ જાણે ઘાય. સ. પુ. ૧૨. હવે પ્રતિહારી વર્ણવે રે, સાંભળ રાજકુમાર; સ પૂરવ દેશને રાજિયે રે, નરી વાણુરસિ સાર. સ. પુ. ૧૩. નામે મૃગધ્વજ એહ છે રે, સિન્ય ઋદ્ધિ બહુ ગેહ; સત્ર પરણી પ્રિયા છે પાંચશે રે, સુંદર લક્ષણ દેહ. સ. પુ૦ ૧૪. કુમરી કહે કાંતા ઘણી રે, નહીં સુખી ચલી અગ્ર; સ. વંગ કલિંગ તણે ધણી રે, જસ ઘર ઋદ્ધિ સમગ્ર, સહ ૫૦ ૧૫. જયસિંહ નૃપ નેપાળને રે, કસ્તુરી જસ દેશ, સ) એમ મંત્રીસર શેઠને રે, વરણુવિયા સવિશેષ. સ. પુ. તે સવિ હેળવિયા તેણે રે, વય રૂપ દેશના દેવ; સ વર્ણવતાં દિલ હીંસતું રે, હળવતા મન રેષ. સ. વળી પ્રતિહારી બોલતી રે, એ નર ગુણ ભંડાર; સત્ર ભાગ્ય કળા રૂપે વડે રે, મુઝ સખીને ભરતાર. સ. પુ. ૧૮૮ મન ગમતું ધિદે કહ્યું રે, જાણું હવે વરમાળ; સત્ર બંતર દેવી દેવતા રે, વૃષ્ટિ કુસુમ ઉજમાળ. સ. પુ. ૧૯. તે દેખી તૃપ કેપિયો રે, ઉઠયા ખ ધરી હાથ; સત્ર એક શિંગ ખડ્વી પરે રે, ભે દેવ સહુ સાથ. સ. પુત્ર કપિલરાય વચને કરી રે, છોડે ધમિલ ત્યાંહિ; મંગળ વાજાં વાજતાં રે, સજજન વર્ગ ઉછાહી. સપુરા ૨૧. ઘર તેડી સમોચ્છવું રે, પરણાવે ધરી હેત; સ. હય ગય રથ ભટ ભૂષણ રે, ગામ ઘણા વર દેત. સ. પુ૨૨. ચાથે ખડે એણી પરે રે, બોલી બારમી ઢાળ; સત્ર શ્રી શુભવીર કુંવર તણું રે, પસણું પુણ્ય વિશાળ. સ. પુ. ૨૩
દેહરા, કે નાગદત્તાને નિજ ઘરે, તેઓ નૃપ સનેહ, : * ધમ્મિલ હર્ષ જમણ જમે, નરપતિ સસરા ગેહ,
નવ પરણીત બેહુ નારીશું, વિલસે પ્રેમ અપાર; પણુ વિમળા રાગે જડી, વિસરતી ને લગાર.
સવ
