________________
૮૬
રાયચંદ્રનાવ્યમાલા.
'
છે.
તુમ પતિશું એક વિર છે, બીજું તુજ અપાર; ચ૦ ૧૨પણ સરગે નવિ પામી, રત્નસમ તુંહી નાર. પણ તુજ કંથને જીવતાં, કેમ તુમ સાથ લેવાથ; ચ૦ ૧૩. સા કહે ભય કવિ રાખશે, કરશુ તાસ ઉપાય. રાજકુંવર આજ રાતમાં મારું નિજ હાથ: સ. ૧૪દય વૈર કરી વેગળા, ચાલીશું તુમ સાથ. કરતાં વાત અર્મિ ગ્રહી; આવત પતિ જામ; દેખી સુંદરી શાનથી, દીપક બુઝવ તા. ઉઘાત કારણ પૂછતો, આવી કુંવર તે તાસ; સા કહે તુમ કર ઝળકિયા, પાવક તાસ પ્રકાશ. ધિ૧૫ સરળ સ્વભાવે તે માને, સાચું નેહવિલુબ્ધ; ધમતે અગ્નિ નીચે પડી, ખનું પ્રિયા કર દીધ. ધિ. ૧૬. કુંવર ઉગારણ ચઉ સજા, રણું અંધારી ઘેર; નારી ચરિત્ર વિલકવા, સ્ત્રી પેઠે લઘુ ચેર. ધિ. ૧ કંઠે કુવરને કામિની, જબ દેવે અસિઘાત;
કરતલ ઘા દિલે, ખ પડી ભુવાત. ધિ૧૮.. ચેર લઘુ ચિત ચિંતવે, દીપ પતંગને ન્યાય; ભેગે બળવાને ઉઠી, સાત સમારણ ધાય. ધિ. ૧૯. રક્તા મુજ થઈ રાક્ષસી, અંતે એહ હવાલ; રંગ પતંગ એ નારીને, એ વિષ વેલી વિશાળ. ધિ. ૨૦. દાસપણું કરે એ ધણું, ન ગણિયે પ્રેમ લગાર.. કર્મ કઠેર એ નારીઍ, દીધે ખ, વળી તે મુજને શું એ સુખ દીપે, દીઠું દુષ્ટ ચારે તમારા મેં ઉગાર્યો એ રાંકનૈ, પ્રગટયું પુષ્પ પવિત્ર નાર. ગામ સુકર ત તાપથી, ગંગાજળ ન સહાય; પ્રાયઃ મૂત્રમાર્ગે વિટકર્દમેં, રતિ પામીને લખાય. થાય. તેમ કુળવંતી – ગુણવતી, તજી અમૃતરસ ઘૂંટ કહાય; જીંડી કાખના માંડવા, કચ્છ રાત ઉર્સ ડેલાય.
