________________
(૭ર
રાયચંદ્ર જૈનકાવ્યમાલા“
પુરવધૂ ગાવે ગીત, બેઠી રથમાં , દેય વહુ, જીરે મેડી માળ ચડી નાર, વધાવતી અક્ષત બહુ છે૧૪. વાજે બહુ વાજિંત્ર, બંદી બિરૂદાવળી ભણે; પગ પગ કરતે સલામ, નગરલોક આદર ઘણું છે. પ.
એમ માટે મંડાણ, રાજદુવારે ઊતરે; ' રે૦ રાજકચેરી મધ્ય, તાતચરણ વંદન કરે છે. રય કહે ગઈ રાત, આજ પ્રભાત ઉદય થયું છે પુણ્યઉદય ગુણ , જે તું પરદે ગયે. જીરેકુંવર કહે મહારાજ, તુમ દર્શન સુરતરૂ ફળ્યો; જીરે
હા અમીયે મેહ, નાઠે અશુભ શુભ દિન વળ્યો. જીરે પામી નૃપ આદેશ જઈ માતા ચરણ નમે રે, માય દિયે આશીષ, ચિરંજી આણંદમે. જીરે નયનાનંદશું નંદ, મળવે શીતળતા થઈ, જીરે જનની શક સંતાપ, વત્સવિગ વ્યથા - ગઈ છે. મૃત દેહ સનેહ, ફરસે સુલસા નિજ કરે; હરખું નયન જળરેલ, નવરાવી પિતે કરે. ગુરવ સમ વદ ય, સાસુને પાયે પડે છે? સાસુ દિએ આશીપ, હે પતી સુતવડે. જીરે મંત્રી પ્રમુખ પરલોક, જે જે નમવા આવતા બાંધવપ ગૃપનંદ, પ્રેમ ધરીને બોલાવતા. ર૦ ૨૩. ભજન જનની હાથ, કરીને નિજમંદિરે જતા; જીરે મુતમુખે સુત વૃત્તાંત, ગુણી નૃપ વિસ્મય પામતા. જીરે એક દિન કુંવરને ભૂપ, જોઈ લગન ગ્રહ બળવતા; જીરે જુવરાજ પદવી રૂપ, ત્રીજી વહુ પરણાવતા. છરે૨૫. બીજે ખો ઢાળ, ખેદવિચ્છેદન સાતમી; જીરે મન તન મેળની વાત, વીર કહે ગુણને ગમી. જીરે ૨.
દેહરા, મદનમંજરી માંટે પર્દો, કમળસેના લઘુ કીધ; અગડદા બળપુણ્યને, બધું વચન તે સિદ્ધ.
