________________
પંડિત શ્રી ધર્મ મ`દિર-મેહ અને વિવેક.
અવતાર છ ન કાય છૅ,
માતા મન હરખ્ખું અતિ ગાઢું, વખાણે વાર વાર છે; તુ ચિર્વે વશ ત્રિભુણ, ધન ધન તુજ બેટા બહુલા હારો જગમા, પણ તુજ ડ તારા બહુ આકારો દીસે, ચન્દ્ર સમાન ને હાય છ. નયન અમારાં ચપળ ચઢ્ઢારા, તુજ મુખ ચન્દ્ર સમાન છે, કિણુ દિન સુત આવીને મળશે, હૃતે એ મુજ ધ્યાન છ આજ મનેરથ સઘળા આ, સુરત ળિયા આજ ૬, ચાતક મારી તણીપરે હરખ્યા, તુજ દર્શન ધનગાજ છે. રતિ ર્ ગીલી તારી નારી, વસતા તારા મિત્ત છે; સ્નેહ ધરીને નિદિન જાતા, માર્ગ રંગલીશું સઘળા મળિયા, આ અતિ નવ નવ નાટક ગીત વિનાદા, કર્મ ઉદય ઘર ઘર મયતા ગુણુ ગરજે, કામકા લીના જગ સઘળેા કામરાગે, કામ વિકાર અપાર છે. ઉત્સવ કામ તણા અતિ કીધા, કહેતા નાવ પાર જી, નરથી આઠ ગુણે નારીને, વલ્લભ કામ કુમાર છે. બહુલા સુખસ સારના વિલસે, ધરતા મન ઉછર્ગ ૪, ધર્મમંદિર કહે ધન ધન તે નર, કમનેા ન કરે સગ છ.
તાગ
નિત્ત જી.
દ્વારા.
માહ મહીપતિ ચિન્તવે, એક દિન એમ વિચાર; લીર વિબેંક નાસી ગયા, જીવતા દુખ દાતાર. મતિ મુજ સુત છે, બાળક યુદ્ધ વિચાર, ભાવી વાત ન ચિન્તવે, તે છલિયા સસાર, પડિત પરખે પલકમે, બાધક સાધક વાત, છલ ખલ કુલ જાણે ઘણા, વી વિવેક કરાત પડિત તેને વર્ણવે, જે પરિણામે મીટ, કાથ કટુક મુખરેગને, દૂર કરતા દી. કાજ તેહિજ કીજિયે, અતે સુખ દાતા;
ઉ‰ર ગઇ,
પ્રસંગ છે.
વિસ્તાર ;
સાત 2.
માત
માત
માત
માત
માત
માત
૩૧૩
2.
ど
૪.
૫.
૩.
८
માત્ર ૧૦.
૯.
માત૦ ૧૧
