________________
[२८४]
भाचारांग-मूळ तथा भाषान्तर. से भिक्खू वा मिखुणी वा असणं वा पाणं वा खाइमं वा साइमं वा उवाखडिय पहाए एवं वदेवा, तंजहा, आरंभकडे ति वा, सावज्जकडे ति वा, पयत्तकडे ति वा, भदं भहएति वा, असढं ऊसढे ति वा. रसियं रसिए ति वा मणुणं सगुण्णे ति वा । एयप्पगारं भासं असावज्जं जाव भासेजा । [७८७]
से भिक्खू पा भिक्खुणी वा, मणुरस वा गोणं वा, महिसं वा, मिगं वा. पसं वा, पक्खि वा जलयरं वा, से तं परिवढकायं--पहाए जो एवं वदेवा-शुले ति वा पतिले १ ति वा बट्टे ति या, बझे ति वा, पाइमे ति वा । एयप्पगारं भासं सावलं जाव णो भासेज्जा । [७८८]
से भिक्खू वा भिक्खूणी वा मणुस्सं जाव जलयरं वा से तपरियढकायं पेहाए एवं वदेज्जा;-परिवूढकाए ति वा, उचितकाए ति वा
१ प्रमेदुरः
किंतु मुनि अथवा आर्याए आहारपाणी तैयार थएला जोइ काय पहा एई बोलवू के ए हिंसाथी के पापथी करेलां छे, या मेहेनतथी करेला छे, वळी ते जो डां होय तो रुहां कहेवा; ताजा होय तो ताजां कहेबां, रसवाला होय तोर 'सिक कहेच अने मनोहर होय तो अनोइर कहेबां एम निदाप भाषा वापरपी., [७८७
सुनि अथवा भायांए मनुष्य, या पळद, या पाडा, या हरिण, या कोइपण जातमा जानवर, या पशि, या सर्प, या जळचारी जंतुने युवावस्था प्राप्त थएला देखी ए नहि बोलबुं के आ जाडाछे, अपना आनंदी छे, अथवा गोळ छे, अथवा मारवा लायक छ, अथवा पाडवा लायक छ, आधी रीतनी भाषा पाप, भरेली छे माटे नहि बोलवी. [७८८] :- सुनि अथवा आर्याए मनुष्य के यावत् जळचारी जंतुने अवस्थावंत थएला देखी काय पहतां एवं बोल के आशरीरे योहाटा थरला छ, या शरीरे सुधर
