________________
आचा०
SHRE-
सूत्रम्
ज्ञान अने आत्मानु एकपणुं मानतां शुं थाय ? ते कहे छे
ते ज्ञान परिणामने आश्रयी आत्मा ते नामेज व्यपदेश कराय छे, जेमके इन्द्रिथी उपयुक्त होय ते इन्द्र कहेवाय, अथवा मतिज्ञानीश्रुत ज्ञानी अवधिज्ञानी मनपर्यवज्ञानी, केवळज्ञानी छे. अने जे ज्ञान आत्मानुं एकपणुं स्वीकारे छे, तेने शुं गुण थाय, ते कहे
छे. उपर बतावेली नीतिए यथावस्थित आत्मवादी थाय, अने तेना सम्पग भाववढे अथवा शमिता (उपशमपणा) वढे पर्यायरुप छे, । एटले तेज संयम अनुष्ठानरुप प्रसिद्ध छे, (इति शब्द समाप्ति माटे छे) लोकसार अध्ययनमां पांचमो उद्देशो पूरो थयो.
॥६२७
६२७॥
छठ्ठो उद्देशो. पांचमो उद्देशो कह्यो हवे छहो कहे छे. तेनो संवन्ध आ प्रमाणे छे, गया उद्देशामां कह्य के आचार्ये निर्मळ हृद (कुंड) जेवा IR थy, तेवा उत्तम आचार्यना संसर्गथी शिष्यने कुमार्गनो परित्याग थाय. तेथी रागद्वेपनी अवश्य हानि थाय, माटे आ प्रतिपादन PSI [सिद्ध] करवाना संबन्धवडे आवेला उद्देशानुं आ पहेलं मूत्र छे,
अणाणाए एगे सोवट्ठाणा आणाए एगे निरुवट्ठाणा, एयं ते मा होउ, एयं कुसलस्स
दसणं तदिट्टीए तम्मुत्तीए तप्पुरकारे तसन्नी तन्निवेसणे ( सू० १६६) . अहीं तीर्थकर गणधर विगेरेनो उपदेश माननार होय, तेने विनेय [शिष्य कहेल छे, अथवा सर्व भावना संभावितपणाथी
बलकवडक
