________________
( २५१ ) साध समीपइ ते गयो, तिहा साभल्यो धर्म विचार । व्रत पाली श्रावक तणा, ते पहुतो सरग मझार वे ||१२|| पू० देवतणा सुख भोगवी, महापुर नगरी अवतार । नाम पदमरुचि ते थयो, तिहां सेठ तणो सुत सार वे ॥१३।। पू० गोयलमइ गयो एकदा, तिहा मरतो एक वलह । देखीनई संभलावियो, तेहनइ नोकार सवद वे ॥१४॥ पू० . नउकारना परभाव थी, ते बलद जीव तिण ठाम । राजा छत्रपती भलो, तसु छनछिन्न ए नाम वे ॥१५।। पू० श्रीकाता तसु भारिजा, ते वृषभ थयो तसु पुत्र । नामई वृषभ सभावते, आचार विचार विचित्र वे ॥१६॥ पू० कुंयरपणइ गोयलि गयो, तिहा दीठी तेहिज ठाम । जातीसमरण ऊपनो, ते साभत्यो ठामनइ गाम वे ॥१७॥ पू० भूप त्रिषा जे तिहां सही, मुझनइ दीधो नउकार । बोधि बीज तिहा पामीयो, पणि किण कीधउ उपकार वे ॥१८॥पू० (पिण) तेहनइ ऊलखिवा भणो, मडाव्यउ देहरउ तेण । पूरव भव चीतराचियो, अपणो सगलो कुमरेण वे ॥१६।। पू० निज सेवकनइ इम कह्यो, जे देखइ ए चित्राम। परमारथ कहइ पाछिलो, ते मुझनइ कहिज्यो ताम वे ॥ २० ॥ ते सेवक ततपर थका, रहइ देहरा मांहे नित्त । कुमर पदमरुचि आवियो, तिहा वंदन करण निमित्त वे ।। २१ ।। घणीवार चित्रामनइ, ते पदमरुचि रह्यो जोइ। नउकारजदीधो तेहनइ, ए राजा वृपभ तिकोड वे ॥२२॥
