________________
दोढसो गाथा स्तवन
(७) एपदमां शुं ऋपभदेव आव्या नहीं ? जे वली "भीए लिवीए"ए पद कहीने अलगा देखाडल्या. ४ तथावली भीनो कर्ता तो 'लिवीए' ए पद' कहेवाजें | काम? तथा एम कहेशो के. ब्राह्मीलिपिनी क्रिया एमणेज वतावी ते क्रियागुणे वांदवा योग्य, तेनो उत्तर के, ऋषभदेव वांधा तेवारे ब्राह्मीलिपितो पहेलां वांदीज. जे माटे क्रियानो कर्तावंद्य तो क्रियावंधज थइ. इत्यादि पणा उत्तर छे माटे गुरु आणा विण के० गुरु जे परमगुरु श्री तीर्थंकर तेनी आज्ञा विना जे अर्थ करे के० खोटो अर्थ करे तेनो वोल आज्ञा वाद्यपणा माटे न भावे के० भावतो नथी इति भाव. अथवा गुरु के० शुद्ध परंपराए आव्या जे गुरु तेनी आणा. इति. हवे ब्राह्मीलिपि द्रव्यश्रुत छे, माटे बंदना करवा योग्य एवं कर्तुं. ते उपर दृष्टांत वतावे छे. जिनवाणी पण द्रव्यश्रुत छ, नंदीसूत्रने लेखे। जिम तेतिमवंन्नीलिपिनमिये, भाव ते द्रव्य विशेषरे॥जि०॥तु०१०॥
अर्थ-जिनवाणी पण नंदीमूत्रने लेखे द्रव्यश्रुत छे. ते के० तेने जेम नमीए छैए तेम वंभीलिपि के० ब्राझीलिपिने पण नमीए. इति पदत्रय अक्षरार्थ. भावार्थ तो ए छे जे श्री भगवतीने धुरे "नमो सुअदेवयाए" ए भूत्रे जिनवाणीने गणधरे नमस्कार करयो. अने जिनवाणी तो नंदीमूत्रमां द्रव्यश्रुत कही वोलावी छे. तथा चतत्पाठ-"केवलनाणेणsये गाउ जे तत्थपण्णवणजोगे । ते भासद वित्थयरो वइजोग सुझं हवा सेसं ॥॥" अर्थकेवल ज्ञाने करी अर्थ जे पदार्थो तेने जाणीने जे ज्यां प्रज्ञापना योग्य-अरूपवा योग्य ते त्यां तीर्थंकरो भाषे एटले जे अभिलाप्प होय ते बोले, अने अनमिलाप्प होय ते जाणे छे, पण वचन गोचर न आवे तेथी अनमिलाप्प वचने कहेवाता नथी, ते परमात्मानुं वचन योग शेपश्रुत थाय एटले द्रव्यश्रुत थाय. इति. एटले ए भावार्थ-तीर्थकरनो वचनयोग ते शेपश्रुत के द्रव्यश्रुत जाणवो एवो अर्थ छे. एq जाणी द्रव्यश्रुत जिनवाणी वंदीए तो द्रव्यश्रुत बंभीलिपि केम न वांदीए ? ए वेमां फेर नथी, तेनो हेतु कहे छे. भाव के० आपणो भाव ते द्रव्य विशेष के० द्रव्यनो विशेष करे. इति अक्षरार्थ. भावार्थ तो एछे के द्रव्यपणे तो सर्व वस्तु सरखी छे. जेम ब्राह्मीलिपि अक्षररूपे द्रव्य छे, तेम जिनवाणी छे ते भापावर्गणाना पुद्गलरूप द्रव्य छे. ए वेमां तो कांइ विशेष नथी. पण आपणा ज्ञानादिक भावना साधनपणे प्रणम्या थकी ते द्रव्य विशेप पाम्यो कहीये. ते माटे ए वांदवा योग्य छे एम सदहवू. इति दशम गाथार्थ ॥ १० ॥ . कोइ कहेशे के अजीवरूप थापनाथी आपणने शो गुण थाय? तेने कहीए छैए.
जेम अजीव संयमर्नु साधन, ज्ञानादिकनुं तेम। । शुद्धभाव आरोपे विधिसुं, तेहने सघले खेमरे ॥ जि०॥तु०११॥
वच सुरेंजश्चामीकर तस्यच .