________________
अष्टम परिजेद.
(३३१) लश पोताना खाधीनमा केटलाएक दिवस राखे, जो तेना मालेकनो पत्तो मले तो तेनी खात्री करी तेने सोंपी दे, अने संपूर्ण रीतें शोध करतां उतां तेनो मालेक मालम न पडे तो धर्म खातामां ते धननो उपयोग करे. पोतानो खन्नाव अत्यंत लोनी होय तो पण ते वस्तुनी अर्ध किंमत तो धर्मना काममांज वापरे. पोतानी जमीनमां खोदतां धनादि निकले तो ते राखवावो आगार बे. परंतु तेमां पण अर्ध हिस्सो, श्रथवा चोथो हिस्सो धर्ममां वापरे तो ते उत्तम . वली बीजानी जगा किंमत आपी लीधी होय, ते खोदतां जो धनादि निकले, अने पोताना मनमां संतोष होय तो ते जगा वेचनारने निकलेली वस्तु सोंपी दे, परंतु पोतानो खन्नाव लोजी होय अने वेचनारने आपवानी मरजी न होय, तो पण अर्धजाग धर्ममां वापरे, अने अर्धनाग पोते राखे. वली को सख्ख पोतानी पाउल धन मुकी मरी गयो होय, अने तेनो को वारस न होय, एवी बीना श्रावकना जाणवामां आवे तो उत्तम माणसोने पंचमां राखी तेने ते बीना जाहेर करे, अने पंचना फरमान मुजब करे; ते प्रमाणे करतां कदापि देशकालनी विषमताथी राज्यसंबंधी क्लेश उठवानो संजव लागे, तथा को लोनी राजा फरमान करे के तमारा धरमा आवीरीतनुं बीजुं धन डे इत्यादि विटंबना थवानो जयलागे तो मौनपणे ते धन धर्मकार्योंमां वापरे. ___ घरनी चोरीनुं स्वरूप था प्रमाणे. घरनी सर्व वस्तुऊनां मालेक मात पिता , तेर्जुनी आज्ञा विना धनवस्त्रादि देवानी जयणा राखे, तेमज जे उनी साथे प्रेम होय, तथा जेठ संबंधी होय, अने जेऊना घरमां जवा आववानो तेमज खावा पीवानो व्यवहार होय, ते ने पुळ्याविना कांश वस्तु खावामां अथवा जोगववामां आवे तो तेनो श्रागार राखे, परंतु जो ते वस्तुनो उपनोग करतां मालेकनुं मन दुःखाय तो ते वस्तु ग्रहण करे नहि. ए प्रमाणे त्रीजुं अदत्त व्रत पाले. या शुक व्यवहार अदत्तादानविरमण व्रत बे.
निश्चयथी श्रदत्तव्रत तो जेटलो अबंध परिणाम थयेल बे, अर्थात् गुणस्थानकनी वृद्धि थवाथी बंधव्यवछेद थयो होय , तेज निश्चय अ
