________________
१७८
उत्तरज्झयणं
सा पव्वइया सन्ती पवावेसी तहिं वहं । सयणं परियणं चेव सीलवन्ता वहुस्सुया ।। ३२ ।।
गिरि रेवययं जन्ती वासेणुल्ला उ अन्तरा। वासन्ते अन्धयारंमि अन्तो लयणस्स सा ठिया ।। ३३ ।।
चीवराइं विसारन्ती जहा जाय त्ति पासिया। रहनेमी भग्गचित्तो पच्छा दिट्ठो य तीइ वि ।। ३४ ॥ भीया य सा तहिं दट्ट एगन्ते संजयं तयं । बाहाहिं काउं संगोफ वेवमाणी निसीयई ।। ३५ ।। अह सो वि रायपुत्तो समुद्दविजयंगओ। भीयं पवेवियं द? इमं वक्कं उदाहरे ।। ३६ ।।
19
रहनेमी अहं भद्दे ! सुरूवे ! चारुभासिणि ! । ममं भयाहि सुयणू ! न ते पीला भविस्सई ।। ३७ ॥ एहि ता भुजिमो भोए माणुस्सं खु सुदुल्लहं । भुत्तभोगा तओ पच्छा जिणमग्गं चरिस्सिमो ।। ३८ ।। दळूण रहनेमि तं भरगुज्जोयपराइयं । राईमई असम्भन्ता अप्पाण संवरे तहिं ।। ३६ ।। अह सा रायवरकन्ना सुटिया नियमव्वए। जाई कुलं च सीलं च रक्खमाणी तयं वए ॥ ४० ॥ जइ सि रूवेण वेसमणो ललिएण नलकूवरो । तहा वि ते न इच्छामि जइ सि सक्खं पुरन्दरो॥४१॥ पक्खंदे जलियं जोइं धूमकेउं दुरासयं । नेच्छन्ति वंतयं भोत्तु कुले जाया अगंधणे ॥
