________________
(१३) ___ लोकमां कोई ज्वरादिथी पीडित होय ते कदाचित् उंघतो होय त्यारे तेनां सगांवहालां ते सुखमां छे, जगाडशो नहि, ए प्रकारे बोलेछे. निद्रावस्थामां इन्द्रियजन्य सुख के करपादादिनी क्रिया कंइ देखातुं नथी तोपण सूतेला माणसने सुख होवानुं कहेवामां आवेछे तेम जाग्रत् ( ज्ञानादि उपयोगवाळा ) सिद्धोमां सदा सुख होयछे. अथवा, जे योगी आत्मज्ञानामृतनुं पान करतो पोताने सुखी मानेछे तेवा कोई संतुष्टिथी पुष्ट अने जितेन्द्रिय मुनिने बीजो माणस पूछे के, ' आपने केम छे ? ' त्यारे ते 'सुखी' एवो जवाब आपेछे. ते क्षणे तेने कोइ उत्तम वस्तुनो स्पर्श, भोजननो योग, गंधग्रह, दर्शन के श्रवण तेमज पाणिपादादिनी क्रिया कंड होतुं नथी तोपण ते संतोषी महात्मा 'हुँ सुखी छु' एम वारंवार कहेछे. तेनुं ज्ञानसुख तेज जाणेछे. ज्ञानहीन तेनुं कथन करवाने समर्थ नथी. एज प्रमाणे सिद्धोमां इन्द्रियोना विषयो अने क्रियाओ विना अनंत सुख छे. तेमना सुखभरने तेओज जाणेछे. ज्ञानी ते कडेवाने समर्थ नथी केमके ते निरुपम छे.
