Jain Katha Ratna Kosh Part 05

SR No.: 010250
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1891
Total Pages: 401
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 44 MB

Page 20

जैनकथा रत्नकोष नाग पांचमो. वली (अखिले के०)सर्वजातिना क्षेत्रने विषे जो नगे ले तो ( किंचित्फलति के०) कांइक फले जे. (च के०) वली (दात्रे के०) खातरवाला एवा खे त्रने विषे (नानाफलैः के०) विविधप्रकारनां फलोयें करी फले . (तथा के०) तेवी रीतें (श्रेयःप्रसूतिः के०) बोधबीज जे समकेत तेनी उत्पत्ति (देवे नैरयिके तिरश्चि मनुजे के०) देव,निरय,तिर्यंच अने मनुष्योनेविषे पूर्वना देवना दृष्टांतोथी अनुक्रमें जाणवी. आहिं श्रेयःप्रसूतिरूप बोध बीज जाणवू. अमल वालुका देत्रसमान देवनव जाणवो. अने लवणाकीसमान नरकन व जाणवो. अखिल क्षेत्रसमान तिर्यचनो नव जाणवो अने खात्रना क्षेत्र समान नरनव जाणवो. (तस्मात् के०) ते माटे हे लोको ! (नरनवे के०) मनुष्यनव प्राप्त थये बते (मेघकुसारवत् के०) मेघकुमारनी पेठे (अनंत श्रिये के०) मोद लक्ष्मीनेमाटे (वयंता के० ) उतावलथी उत्सुक था अर्थात् मनुष्य नव जे जे ते सर्व देवादिकना नवथी उत्तम डे माटे तेमां मोद पामवानो प्रयास करो. ए उपदेश कह्यो ने ॥ ७ ॥
बांही मेघकुमारनी कथा कहे . राजगृही नगरीने विषे श्रेणिकराजा पिता अने धारणी माताथी मेघकुमारनामा पुत्र उत्पन्न थयो हतो, ते मे घकुमारे आठ कन्यानुं पाणिग्रहण कयुं तेनी झदि श्रीज्ञातांगजीमां स विस्तर कहेली ने त्यांची जाणवी. ते मेघकुमार वीरनगवाननी वाणी सां नलीने आते स्त्रीयोनो त्याग करी दीक्षा ग्रहण करी. पनी रात्रिने विषे सु तां थकां साधुना पादप्रहारें करी फुःख पामवाथी दीदा उपर मनोनंग थयो. प्रनातें श्रीवीरनगवाने ते मेघकुमार साधुने देशना देवा मांमी. ते जे म के ॥ गाहा ॥ जललवतरलं जीयं, अथिरा लबी विनंगुरो देहो ॥ तुला य काम जोगा, निबंधणं उरक लरकाणं ॥ १ ॥ को चक्वटि शर्दि, चश्नं दासत्तणं समहिलस ॥ को वररयणाई मुत्तुं, परिगाह उवलखंमाई ॥२॥ नेरश्याण वि उरकं,जिन कालेण किं पुण नराणं ॥ ताण चिरं तुह होही, उरकमिणं मासमुच्चियस्सु ॥३॥ एत्रण गाथा कह्या पड़ी मेघकुमारना पूर्वन व कह्या. ते जेम के तुं वैताढयने विषे सुमेरुनामा हाथी थयो ते सातसो हाथणीनो नायक थयो. त्यां वनाग्नि लागवाथी तरश्यो थयो थको तलावमा पेठो. तेवारें सामा हाथी कादवमां नारखी मारी नाख्यो,त्यार पड़ी विंध्या चलने विषे पांचशो हाथणीनो नायक मेरु प्रजनामा तुं हस्ती थयो. ते नव