________________
रुपसुंदरी .
२३
रोग प्रमाणे समजी सद्गुणी लोक जेना पडछायामां पण उभा रहेता नथी, ते आ कर्मचांडाळणीनी आपने आटली दया आवे छे ? ते कुमार्गगामिनी प्रत्ये अमृत बरसाववा आप तैयार थया छो ? आ पतीतनो उद्धार आप करशोने ? अहाहा केटलं आपनुं दयाळुपणुं ! महाराज, त्यारे कहो, आ पतीतना उद्धारनो मार्ग क्या छे ते कृपा करी बतावशो. "
!
(C
'शील " मुनिना म्होंमांथी आटलोज शब्द नीकळ्यो. "पण महाराज, दुष्ट मनोविकारना अपूर्व वेगने रोकवामां अने कामदेवनी असीम वेदनाने विफल करवामां आ अबळा समर्थ थशे ? "
"रुपसुंदरी ! निश्चय ने अशक्य शुं छे ! रहने ज्हेनो भय लागे छे ते मनोविकारने जीतनारा अने कामदेवने तुच्छ गणनारा महात्मा पण कोण हता ? द्वारा सरखा माणस नहोता शुं ? बीजी वात बाजुए रही, परंतु राजुलपती पण अबळा हतीने ? हे तुं कहे छे ते मनोविकारना अटूट प्रवाहने केवी रीते रोक्यो ? अने कामदेवनी असह्य वेदनाने निर्वार्य करी; पछी तुंज नाथी आटली केम व्हीए छे ? पीशाच प्रमाणे ते हमेशां हेनुं चितवन करनारनी पाछळ लागे छे ए ध्यानमा राख. तुं मर्द बनी देने दूर फेंकी दे के ते व्हारी
पण करशे नहीं. याद राख के ते छे ते स्थितिमां मुकवा अगर व्हेना
केवळ भयंकर
तरफ नजर सुद्धां
निर्बळ छे, हमने
सर्प बनाववा ते
