________________
दश-वैकालिक-सूत्र।
सप्तम अध्ययन । धर्मशीले धनवते करि सम्बोधन । आलाप करिवे साधु यति तपोधन ॥१७ डाकिवेना पितादिके बलिया आर्यक । 'प्रपितामहादि के वा कखन प्रार्य्यक ।। पितृव्य मातुल पुत्र पौत्र भागिनेय । बाप सम्बोधन सदा साधु-वर्जनीय ॥१८ हे भो भर्त, अन्य, गोमिन, हल सम्बोधिया । स्वामिन् वसुल, वा होल गोल उच्चारिया।। पुरुपेर सह साधु सत्यपरायण । करिवे ना कोन स्थाने कभु आलापन ॥१६ यथायोग्य देश काल गुणादि बुझिया । नाम वा गोर नाम उल्लेख करिया ॥ साधु स्वीय प्रयोजने आलाप करिवे। एकवार बहुवार दोप नाहि हवे ॥२० दूर देशे अवस्थित पञ्चन्द्रिय प्राणी। स्त्री पुरुष धुमिवारे अक्षम ये मुनि॥ पथे कदा कहिवारे हले प्रयोजन । ए हय अमुक जाति बलिबे तखन ॥२१ पशु, पक्षी, सरीसृप किम्बा नरगण । हेरि मुनि वलिवेना निम्नोक्त वचन ॥ नाशयोग्य एइ प्राणी किम्बा स्थूलकाय । मेदयुक्त एइजीव कालप्राप्त प्राय ॥२२