________________
८. महासीहनादसुत्तं
अचेलकस्सपवत्थु ३८१. एवं मे सुतं - एकं समयं भगवा उरुञ्जायं विहरति कण्णकत्थले मिगदाये । अथ खो अचेलो कस्सपो येन भगवा तेनुपसङ्कमि; उपसङ्कमित्वा भगवता सद्धिं सम्मोदि । सम्मोदनीयं कथं सारणीयं वीतिसारेत्वा एकमन्तं अट्ठासि । एकमन्तं ठितो खो अचेलो कस्सपो भगवन्तं एतदवोच – “सुतं मेतं, भो गोतम- 'समणो गोतमो सब्बं तपं गरहति, सब्बं तपस्सिं लूखाजीवि एकंसेन उपक्कोसति उपवदतीति । ये ते, भो गोतम, एवमाहंसु - ‘समणो गोतमो सब्बं तपं गरहति, सब्बं तपस्सिं लूखाजीविं एकसेन उपक्कोसति उपवदती'ति, कच्चि ते भोतो गोतमस्स वुत्तवादिनो, न च भवन्तं गोतमं अभूतेन अब्भाचिक्खन्ति, धम्मस्स चानुधम्मं ब्याकरोन्ति, न च कोचि सहधम्मिको वादानुवादो गारव्हं ठानं आगच्छति ? अनब्भक्खातुकामा हि मयं भवन्तं गोतम"न्ति ।
३८२. “ये ते, कस्सप, एवमाहंस- 'समणो गोतमो सब्बं तपं गरहति, सब्बं तपस्सिं लूखाजीविं एकंसेन उपक्कोसति उपवदती'ति, न मे ते वुत्तवादिनो, अब्भाचिक्खन्ति च पन मं ते असता अभूतेन । इधाहं, कस्सप, एकच्चं तपस्सिं लूखाजीविं पस्सामि दिब्बेन चक्खुना विसुद्धेन अतिक्कन्तमानुसकेन कायस्स भेदा परं मरणा अपायं दुग्गतिं विनिपातं निरयं उपपन्नं । इध पनाहं, कस्सप, एकच्चं तपस्सिं लूखाजीविं पस्सामि दिब्बेन चक्खुना विसुद्धेन अतिक्कन्तमानुसकेन कायस्स भेदा परं मरणा सुगतिं सग्गं लोकं उपपन्नं ।
३८३. “इधाहं, कस्सप, एकच्चं तपस्सिं अप्पदुक्खविहारिं पस्सामि दिब्बेन चक्खुना विसुद्धेन अतिक्कन्तमानुसकेन कायस्स भेदा परं मरणा अपायं दुग्गतिं
146
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
