________________
कालिकाचार्यकथा ।
त्रिपक्षशुद्धा सुकृतेन लक्ष्मी, चक्रे स्वकीयां सफलां कृतम् । क्षेत्रेषु या सप्तसु काल उप्ता, भवेत् परोऽनन्तफला सदैव ॥३॥ भावेन भक्ता मुनिरलसूरिपट्टोदयादौ दिवसेश्वराय । भानन्दरत्नाभिधसूरये तं, श्रीपुस्तकं स्वस्तिकरं ददौ च ॥४॥ न ते नरा दुर्गतिमाप्नुवन्ति, न मूकतां नैव जडस्वभावम् । न चान्धतां बुद्धिविहीनतां च, ये वाचयन्तीह जिनस्य वाक्यम् ॥५॥ ये लेखयन्ति जिनशासनपुस्तकानि,
व्याख्यानयन्ति च तथैव च वाचयन्ति । अण्वन्ति रक्षणविधि च समादधानाः
ते मर्त्यदेवसि(शिवसौख्यफलं लभन्ते ॥६॥ व्याजेषु द्विगुणं प्रोक्तं, व्यवसाये चतुर्गुणम् । ऊषौ अतगुणं प्रोक्तं, पात्रेऽनन्तगुणं मवेत् ७॥
इति प्रशस्तिः
॥
संवत् १५६० वर्षे सन्म(न्मु)हत स्वगुरु(र)वे पुस्तकं ददौ ॥ शुभं भवतु ॥ कल्याणं भवतु ॥ श्रीः॥
[९]
श्रीधर्मप्रभसूरिविरचितं कालिकाचार्यकथानकम् ॥
[ रचनासंधत् १३९८ ]
!! अहम् ॥ नयरम्मि धरावासे, आसी सिरिवहरसिंहरायस्स । पुत्तो कालयकुमरो, देवीसुरसुंदरीजाओ ॥१॥ सो पत्तो कीलाए, मज्जाणे अन्नया य धम्मकहं । मुणिय गुणागरगुरुणो, पासे पडिवजई दिक्खं ॥२॥ ठविभो य सो गुरूहि, सरिपए णेगसीसपरियरिओ । विहरंतो उन्जेणि, पत्तो अह तस्स लहुभइणी ॥३॥ सह साहुणीहिं तत्य य महासई सरसइ ति संपत्ता । बहि वियरंती दिवा, निवेण सा गद्दभिल्लेण ॥४॥ पिहरंती DIL
"Aho Shrutgyanam"
