________________
ਜੋ ਸਾਧੂ (ਉਪਧਿ) ਵਸਤਰ, ਪਾਤਰ, ਫੱਟੇ ਪ੍ਰਤਿ ਲਗਾਵ ਰਹਿਤ ਹੈ, ਅਨਜਾਣ ਘਰਾਂ ਤੋਂ ਸ਼ੁੱਧ ਤੇ ਜ਼ਰੂਰੀ ਥੋੜਾ ਕਪੱੜਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਸੰਜਮ ਨੂੰ ਬੇਕਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਦੋਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਰਹਿਤ ਹੈ ਲੈਣ ਦੇਣ ਅਤੇ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਤੋਂ ਰਹਿਤ ਹੈ, ਦਰਵ ਤੇ ਭਾਵ ਪੱਖੋਂ ਨਾਲ ਸੰਗਸਾਥ ਦਾ ਤਿਆਗੀ ਹੈ ਉਹ ਹੀ ਸੱਚਾ ਭਿਖਸ਼ੂ ਹੈ। ॥੧੬॥
ਜੋ ਸਾਧੂ ਰਸ ਲੋਲੂਪ ਨਹੀਂ ਹੈ ਰਸ ਵਿੱਚ ਚਿੱਮੜਿਆ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਅਨਜਾਨ ਘਰਾਂ ਤੋਂ ਭੋਜਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ ਅਸੰਜਮੀ ਜੀਵਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦਾ। ਚਮਤਕਾਰੀ ਰਿਸ਼ੀ-ਸਿਧੀ ਦੀ ਪੂਜਾ, ਸਤਿਕਾਰ ਦੀ ਇੱਛਾ ਤੋਂ ਰਹਿਤ ਹੈ ਉਹ ਹੀ ਸੱਚਾ ਭਿਕਸ਼ੂ ਹੈ ॥੧੭॥
ਹਰ ਆਤਮਾ ਵਿੱਚ ਪੁੰਨ-ਪਾਪ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟ ਅੱਡ-ਅੱਡ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ” ਅਜਿਹਾ ਜਾਨਕੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ “ਕੁਸ਼ੀਲ, ਦੁਰਾਚਾਰੀਆਂ ਨਾਂ ਆਖੇ। ਜਿਹੜੇ ਬੋਲਾ ਨਾਲ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਕਰੋਧ ਉਤਪੰਨ ਹੋਵੇ ਅਜਿਹੇ ਬੋਲ ਨਾਂ ਬੋਲੇ। ਆਪਣੇ ਵਿੱਚ ਭਾਵੇਂ ਕਿਨੇ ਹੀ ਗੁਣ ਹੋਣ, ਤਾਂ ਹੰਕਾਰ ਕਰੇ ਉਹ ਹੀ ਸੱਚਾ ਭਿਕਸ਼ੂ ਹੈ। ॥੧੮॥
ਜੋ ਸਾਧੂ ਜਾਤ ਦਾ, ਰੂਪ ਦਾ, ਲਾਭ ਦਾ, ਸ਼ਰੁਤ (ਸ਼ਾਸਤਰ) ਗਿਆਨ ਦੀ ਹੰਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਅਤੇ ਹੰਕਾਰ ਤਿਆਗ ਕਰਕੇ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਲੱਗਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਸੱਚਾ ਭਿਕਸ਼ੂ ਹੈ। ॥੧੯॥
ਜੋ ਮਹਾਮੁਨੀ ਪਰ ਉਪਕਾਰ ਰਹਿਤ ਆਰਿਆ ਸ਼ੁੱਧ ਧਰਮ ਦਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਗ੍ਰਹਿਸੰਥ ਆਸ਼ਰਮ ਛੱਡ ਕੇ ਆਰੰਭ ਛੋਟੀ ਹਿੰਸਾ ਆਦਿ ਕੁਸ਼ੀਲਤਾ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ, ਹਾਸਾ ਮਜ਼ਾਕ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਉਹ ਹੀ ਸੱਚਾ ਭਿਕਸ਼ੂ ਹੈ। ॥੨੦॥
ਮੋਕਸ਼ ਦੇ ਸਾਧਨ ਭੂਤ, ਸਮਿਅਕ ਦਰਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਸਾਧੂ, ਗੰਦਗੀ ਨਾਲ ਭਰੇ ਹੋਏ, ਨਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਸ਼ਰੀਰ ਦਾ ਤਿਆਗ ਕਰਕੇ, ਜਨਮ ਮਰਨ ਦੇ ਬੰਧਨ ਤੋੜ ਕੇ, ਪੁਨਰ ਜਨਮ ਰਹਿਤ ਗਤੀ (ਮੋਕਸ਼) ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਜਿਹਾ ਮੈਂ ਆਖਦਾ ਹਾਂ। ॥੨੧॥
