________________
ਹੈ, ਸਥਿਰ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਸਾਂਤ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਚੰਗੇ ਕੰਮ ਦੀ ਬੇਇੱਜ਼ਤੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਉਹ ਸੱਚਾ ਭਿਖਸ਼ੂ ਹੈ। ॥੧੦॥
ਜੋ ਮੁਨੀ ਇੰਦਰੀਆਂ ਦੇ ਦੁੱਖ ਦਾ ਕਾਰਣ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਲੋਹੇ ਦੇ ਕੰਡੇ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗੁੱਸੇ, ਵਾਲੇ ਵਚਨ ਮਾਰ, ਝਿੜਕ, ਤਾੜ ਨੂੰ ਸਹਿਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤਿ ਰੋਦਰ, ਭਿਆਨਕ, ਹਾਸੇ ਦੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ ਦੇਵਤੇ ਰਾਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਕਸ਼ਟਾਂ (ਸੁੱਖ-ਦੁੱਖ) ਨੂੰ ਸਮਭਾਵ ਨਾਲ ਸਹਿਨ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਸੱਚਾ ਭਿਖਸ਼ੂ ਹੈ। ॥੧੧॥
ਜੋ ਮੁਨੀ ਸ਼ਮਸਾਨ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਤਿਮਾ (ਧਿਆਨ ਮੁਦਰਾ) ਸਵਿਕਾਰ ਕਰਕੇ, ਡਰ ਭੇ ਦਾ ਕਾਰਣ ਭੂਤ ਵੈਤਾਲ ਆਦਿ ਦੇ ਸ਼ਬਦ, ਰੂਪ ਆਦਿ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਨਹੀਂ ਡਰਦਾ ਅਤੇ ਭਿੰਨ-ਭਿੰਨ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਮੂਲ ਗੁਣ ਅਤੇ ਅਨੁਸ਼ਨ ਆਦਿ ਤਪ ਵਿੱਚ ਲਗ ਕੇ ਸ਼ਰੀਰ ਦੀ ਮਮਤਾ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦਾ ਉਹ ਹੀ ਸੱਚਾ ਭਿਖਸ਼ੂ ਹੈ। ॥੧੨॥
ਜੋ ਮੁਨੀ ਰਾਗ ਦਵੇਸ਼ ਰਹਿਤ, ਗਹਿਣੇ, ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਰਹਿਤ ਲਗਾਤਾਰ ਦੇਹ ਦਾ ਤਿਆਗ ਕਰਦਾ ਹੈ ਬਚਨ ਰਾਹੀਂ ਗੁੱਸੇ ਕਾਰਣ ਛੇ ਆਦਿ ਨਾਲ ਕੁਟੇ, ਤਲਵਾਰ ਆਦਿ ਨਾਲ ਕਟੇ ਤਾਂ ਵੀ ਭੂਮੀ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਾਰੇ ਕਸ਼ਟ ਸਹਿਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਸੰਜਮ ਦੇ ਫਲ ਤਿ ਜੋ ਨਿਦਾਨ ਰਹਿਤ, ਸ਼ੰਕਾ ਰਹਿਤ ਹੈ ਤੇ ਉਹ ਹੀ ਸੱਚਾ ਸਾਧੂ (ਭਿਕਸ਼ੂ) ਹੈ। ॥੧੩॥
ਜੋ ਅਪਣੇ ਸ਼ਰੀਰ ਨੂੰ ਪਰੀਸੈ ਰਾਹੀਂ ਜਿੱਤ ਕੇ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਸੰਸਾਰ ਮਾਰਗ ਤੋਂ ਦੂਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜਨਮ ਮਰਨ ਨੂੰ ਮਹਾਂ ਡਰ ਸਮਝਕੇ ਸਾਧੂ ਜੀਵਨ ਹਿਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਹੀ ਸੱਚਾ ਭਿਖਸ਼ੂ ਹੈ। ॥੧੪॥
ਜੋ ਸਾਧੂ ਹੱਥ ਨਾਲ, ਪੈਰਾਂ ਨਾਲ, ਬਚਨ ਨਾਲ, ਇੰਦਰੀਆਂ ਤੇ ਕਾਬੂ ਰੱਖਦਾ ਹੈ ਅਧਿਆਤਮ ਭਾਵ ਵਿੱਚ ਲੱਗਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਧਿਆਨ ਕਾਰਣ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਸਮਾਧੀ ਗੁਣਾਂ ਵਿੱਚ ਸਥਿੱਤ ਰੱਖਦਾ ਹੈ । ਉਹ ਹੀ ਸੁਤਰ ਅਰਥ ਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਉਹ ਹੀ ਸੱਚਾ ਭਿਕਸ਼ੂ ਹੈ। ॥੧੫॥
