________________
प्रियदर्शि नीटीका अ .६ दशयिताह्मचर्यग्समाधिस्थाननिम्पणम् भ्रसेत । तम्मात्यलु नो निन्ध मीणाम् इन्द्रियागि मनोहराणि मनोरमाणि आलोकयेत् नि यायेत् । ७॥
टोश--'णो इवीण' इत्यादि।
मनाहरागि-मनस -चित्तम्य रागिआकागि, दृष्टमानाण्येर चित्तविक्षपरणि, नया-मनोरमाणि-मनमोरमाणिनादाद कराणि-दर्शनानन्तर मनस आहादस्राणि यानि बीणाम् इन्द्रियाणि-नयन पदननासिकादीनि सन्ति य. साधु तानि इन्द्रियागी नाठोकयिता-आ-समन्ताद् ईपद् वा द्रष्टा तथा नि याता दर्शनानन्तरम्-अहो! लगवण्य लोचनयो , चन्द्रविडम्मरत्व मुग्यस्य, मजुत्व नासागस्त्ये व निरन्तर चिन्तयिता न माति, स निग्रंन्यो भवति । शेप पूर्ववत् ॥७॥
॥ इति च समाधिम्यानम् ।। तुर्थ प्रत्मचर्यममाविस्थान इस प्रकार है'णो उत्थीण इडियाइ' इत्यादि ।
अन्वयार्थ-जो माउ (इत्थीयाइ मनोहराइ मनोरमाइ इदियाइ आलो ऐत्ता णिमाइत्ता णो हव से निग्गथे-स्त्रीणा मनोहराणि मनोरमाणि इन्द्रियाणि आलोकथिता निध्याता नो भवति स निर्ग्रन्थ.) स्त्रियो की मनोहर-चित्ताकषक नया मनोरभ आढादकारक, इन्द्रियो को-नयन, मुग्व, नासिका आदि को योटा भी नहीं देवता है तथा देखने के बाद "टेग्बो नेत्रो का लावण्य कितना अच्छा है" 'तथा मुग्व का सौदर्य अपूर्व है जो ऐसा विचार नहीं करता है वही निर्घन्य साधु है। इससे विपरीत जो होता है वह निर्ग्रन्थ साधु नही कहलाता है। यहा से आगे के पदों के अर्थ का खुलाशा पीछे मूत्र मे किया जा चुका है सो वैसा ही अर्थ यहा पर लगा लेना चाहिये ॥७॥
ચોથુ બ્રહ્મચર્ય સમાધિસ્થાન આ પ્રકારનું છે-- "णो इत्यीण ददियाई" त्यादि।
माधु इत्थीयाद मनोहराद मनोरमाइ इदियाद आलोइत्ता णिज्जाइत्ता णो हवइ से निग्गथे-धीणा मनोहराणि मनोरमाणि इन्द्रियाणि आलोफयिता निध्यातानो भवति स निग्रथ' सीमानी भनाइ२-यित्ता तथा मनोरम-मIESE२४, शन्द्रियाने આખ, મોટું, નાક, વગેરેને જરા પણ જતા નથી, તેમ જોયા પછી “જુઓ તેની આખો કેવી આકર્ષક છે” તથા “મોઢાનું સૌદર્ય કેવુ અપૂર્વ છે જે આ વિચાર કદી પણ કરતા નથી એજ નિ થ સાધુ છે આનાથી ઉલટી રીતે વર્તનાર જે હોય છે તે નિ થ સાધુ નથી કહેવાતા અહી થી આગળ પદોના અર્થના ખુલાસા પાછલા સૂત્રમાં કરાયેલ છે આથી એજ અર્થ અહી યા સમજી લેવું જોઈએ છેક
