Page Text
________________
નં. એ વસ્તુ સ્વરૂપ આ પ્રકારે છે. શૂન્યથી : રીતે સમયે સમયે નવા નવા રૂપ દર્શાવે છે. દ્રવ્ય બચાવીને જેની સરૂપે સ્થાપના કરી છે. તેમાં બધા અને પર્યાયનું આ રીતે જોડકું છે, અવિનાભાવપણું પરિણામોરૂપે થવાની શક્તિ છે. જે સોનામાં બધા છે. ત્યાં દ્રવ્ય અન્વય છે અને પર્યાય વ્યતિરેકરૂપ છે. દાગીનારૂપે થવાની શક્તિ છે. તે જ સોનામાંથી આ રીતે અન્વય અને વ્યતિરેક એ બન્ને પણ દાગીના થાય છે. જે મોટરમાં એક હોર્સપાવર જેટલી : જોડકારૂપે જ લક્ષમાં આવે છે. માત્ર અન્વય કે માત્ર શક્તિ છે તે જ મોટર પાણી ઉપર ચડાવવામાં : વ્યતિરેક તે શક્ય જ નથી. ઉપયોગી થાય છે.
:
આટલી ભૂમિકા ખ્યાલમાં રાખીને હવે દરીયામાં જે પાણી છે તે જ ભરતી-ઓટ રૂપે આપણે ટીકામાં કઈ રીતે લેવામાં આવ્યું છે તે થાય છે. તેથી જે દ્રવ્યસ્વભાવને શાશ્વતરૂપે-: જોઈએ. વ્યતિરેક લક્ષણ દર્શાવવા માટે પ્રથમ ક્ષેત્રનો ટંકોત્કિર્ણરૂપે લેતા જે ‘“એનું એ’’ સ્વરૂપ ખ્યાલમાં દૃષ્ટાંત આપે છે. અસ્તિકાયરૂપ પદાર્થને અખંડિત આવે છે. તે જ સ્વભાવ હવે પરિણામી દૃષ્ટિથી જોતા ક્ષેત્ર છે. જેમકે જીવને અસંખ્ય પ્રદેશો છે. જીવનું પરિણામનો દાતા૨ થઈને એક પછી એક બધી ક્ષેત્ર અખંડ હોવા છતાં તેના અસંખ્ય પ્રદેશોને કોઈ પર્યાયોરૂપે થાય છે. આ રીતે અપરિણામી દૃષ્ટિ અને એક દૃષ્ટિથી એક પછી એક જોઈ શકાય છે. જેમકે સમયવર્તી પરિણામ વચ્ચે પરિણમતું દ્રવ્ય એ કડીરૂપ છે. ખરેખર તો દ્રવ્ય સામાન્યને જોવાની આ બે દૃષ્ટિઓ છે. શૂન્યથી બચાવીને જ્યારે સત્ની સ્વભાવની સ્થાપના કરવામાં આવે છે ત્યારે તે એકરૂપ ટંકોત્કિર્ણ દેખાય છે તે અપરિણામી દૃષ્ટિ છે. એ દૃષ્ટિ પરિણામના કારણો નથી આપતી. એ સ્વભાવ જો એકાંતિક હોત તો પર્યાય થવાની શક્યતા જ રહેત નહીં. એ સ્વભાવ અનેકાંત સ્વરૂપ છે. અર્થાત્ દ્રવ્ય અનંત ગુણાત્મક છે એ અનંતગુણો: એકબીજા સાથે તન્મય સંબંધમાં એકરૂપ રહે છે. અનેકમાં એકબીજા વચ્ચે સંબંધ વિશેષો બદલાતા : છે. એક પછી એક થતાં સમયો એકબીજાથી જુદા જાય છે. એ બધાની અનેક પ્રકારે ગોઠવણી શક્ય બને છે જેનાથી પર્યાયો થાય છે.
ઓ૨ડામાં લાદી ચોડવામાં આવી હોય તો તેને એક પછી એક એમ ગણી શકાય છે. તે દરેક લાદી અન્ય લાદીઓથી ભિન્ન છે. ક્ષેત્રના આવા એકમને પ્રદેશ કહેવામાં આવે છે.
:
:
:
છે અર્થાત્ વ્યતિરેકરૂપ છે.
:
સ્વભાવ જેમ અનાદિથી અનંત કાળ સુધી એકરૂપ છે તેમ પરિણામો પણ અનાદિથી અનંત છે. પરિણામો એક પછી એક થતાં હોવાથી પ્રવાહરૂપ છે. પર્યાયના આ બદલતા પ્રવાહમાં વ્યતિરેક લક્ષણ લાગુ પડે છે. પરિણમનનો અતૂટ પ્રવાહ ચાલે છે
તેના નાનામાં નાના અંશને સમય કહેવામાં આવે
·
ઉત્પાદ-વ્યય-ધ્રુવને સમજાવવા માટે ફરીને ક્ષેત્રનો દૃષ્ટાંત લેવામાં આવે છે. એક સળંગ લાંબી ઓસરી છે તેના એક છેડા ઉપર ઉભા રહીને એક પછી એક લાદી ઉપર પગ મૂકીને સામે છેડે પહોંચીએ ત્યારે નવી લાદી ઉપર પગ મૂકીએ ત્યારે ત્યાર પહેલાની લાદી ઉપરથી પગ ઉપાડતા જઈએ છીએ. પહેલાની લાદી છોડી તેને વ્યય અને નવી લાદી, પછીની લાદી, ઉપર પગ મૂકયો તેને ઉત્પાદ જ્ઞેયતત્ત્વ - પ્રજ્ઞાપન
દ્રવ્ય પર્યાયને આ રીતે સમજવાથી પર્યાયના ષટકારકો પણ સારી રીતે સમજી શકાય છે. દરેક પર્યાય તે કર્મ છે તો દ્રવ્ય તેનું કર્તા છે. દ્રવ્ય સ્વભાવથી થતી અનેક પ્રકારની રચનાઓ એજ પર્યાયો છે. બૌધ માને છે એવા નિરપેક્ષ ઉત્પત્તિવિનાશની શક્યતા જ નથી તેથી નિત્ય ટકનાર સ્વભાવની ઓથમાં જ તે સ્વભાવ ૨મતે ચડે છે. તે
:
:
૩૪
| SR No. | 008329 |
| Book Title | Pravachansara Piyush Part 2 |
| Original Sutra Author | Kundkundacharya, Amrutchandracharya |
| Author | Himmatlal Jethalal Shah |
| Publisher | Grand Rapid America Mumukshu Mandal America |
| Publication Year | 2006 |
| Total Pages | 268 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati, Discourse, Philosophy, & Religion |
| File Size | 1 MB |