________________
ક્ષણિકનો બોધ અને નિત્યનો અનુભવ
2001
ܝܡܘܣ
વ્યવહાર અને કર્મોદય
૭૩
મારે જગતથી ખુશ રહેવું છે તથા મારે જગતને ખુશ રાખવું છે, તેવો વિચાર કરવાવાળા જીવો માટે ધર્મ નથી. આજ સુધી કોઇ જીવ જગતને ખુશ કરી શક્યો નથી તથા જગતથી ખુશ થઇ શક્યો નથી. જગતથી ખુશ રહેવામાં ભોક્તત્વબુદ્ધિ તથા જગતને ખુશ રાખવામાં કતૃત્વબુદ્ધિની ગંધ આવે છે. જ્યાં સુધી આવી મિથ્યાબુદ્ધિ છૂટતી નથી ત્યાં સુધી વીતરાગધર્મ પ્રગટ થતો નથી.
જ્ઞાનીઓનો ઉપદેશ તો એ છે કે પોતાનો વ્યવહાર કરવો અને બીજા જીવોને તેમના ઉદય પર છોડી દેવા. બીજા જીવોને ખુશ કરવા એ આપણી પોતાની જવાબદારી નથી, એક દ્રવ્ય બીજા દ્રવ્યનું કંઈ કરી શકતું નથી. જેને સુખી જ થવાનું હોય તેને કોઇ દુઃખી કરી શકતું નથી, જેને દુઃખી થવાનું હોય તેને કોઇ સુખી કરી શકતું નથી.
પોતાના બાળકોને ભણાવી-ગણાવીને મોટા કરવા એ દરેક માતાપિતાનો વ્યવહાર છે તેથી તે પ્રકારનો વ્યવહાર કરવો જોઇએ, પણ બાળકો ભણીને જીવનમાં સફળ થાય કે નિષ્ફળ થાય, તેના અહંકારનો બોજો પોતાના માથા પર ન લેવો જોઇએ. બાળકોની સફળતા અને નિષ્ફળતાને તેમના કર્મોદય પર છોડી દેવી જોઇએ.
એ જ પ્રમાણે પાર્ટીમાં જવાનું આમંત્રણ મળે અને ભૂમિકાનુસાર જવું પડે તો અવશ્ય જવું જોઇએ પરંતુ પાર્ટીમાં જઇને જોડાઇ ન જવું જોઇએ.
