________________
શાણિકનો બોધ અને નિત્યનો અનુભવ
-no ooooooooooo o oooooooooooooooooooo. નરથી નારાયણ થવા માટે નરભવ
ખાવું-પીવું, વિષયભોગો ભોગવવા, કામ-સેવન કરવું વગેરે કાર્યો તો પશુઓ પણ કરે છે, એમાં નવીનતા શું છે? ખાવા-પીવા માટે આહારપાણી તો ગાય-ભેંશ પણ શોધી લે છે. રહેવા માટે પક્ષીઓ પણ માળા બનાવે છે, કેટલી ઝીણવટથી માળા બનાવે છે, તેમની પાસે પણ કળા છે, જ્ઞાન છે. તેઓ પોતાની દરેક જરૂરીયાતને શોધી લે છે. આપણે પણ પોતાના જ્ઞાન અને કળાનો ઉપયોગ કરીને ઘર બનાવ્યા છે, માળા બનાવ્યા છે. હવે માળા બનાવવાનો નહીં પણ માળા ગણવાનો સમય આવી ગયો છે, મનુષ્યનું વાસ્તવિક કાર્ય સંયમભાવ પ્રગટ કરવો એ જ છે. સ્વર્ગના દેવો પણ સંયમભાવ ગ્રહણ કરવા અર્થે મનુષ્યભવની પ્રાપ્તિ માટે તરસે છે.
જ્યારે જે જીવને એવો અહેસાસ થાય કે આ નરભવ માત્ર નારાયણ થવા માટે જ મળ્યો છે, નરભવની એકપળ વ્યર્થમાં ગુમાવવી યોગ્ય નથી, ત્યારે તે જીવ અધ્યાત્મ માર્ગમાં પ્રવેશ કરી શકે છે.
- જે જીવને જગતના ક્ષણિકપણાનો બોધ થાય છે, તે જીવને જગતજનો સાથે વાર્તાલાપ પણ બોજરૂપ લાગે છે, બાહ્ય વ્યવહાર રૂચતો નથી, સંસારના સંબંધો આત્માની મહાનતા નથી પણ આત્માના કર્મબંધનના જ કારણો છે, તેથી જ્ઞાનીને કોઈ પણ અપ્રયોજનભૂત વિષયમાં જોડાણ થતું નથી. કોઈની સાથે પારકી પંચાત કરવી અને સાંભળવી અપ્રયોજનભૂત લાગવી જોઈએ. વર્તમાન ભૂમિકામાં આવતીકાલે સ્વાધ્યાય કેટલા વાગ્યે છે એમ પૂછવું પ્રયોજનભૂત છે, પણ આજકાલ શું ચાલી રહ્યું છે? વેપાર-ધંધો કેવો ચાલે છે? તમે કેટલા વાગ્યે ઉઠો છો? કેટલા વાગ્યે સુવો છો? શું જમો છો? ચા પીધી કે નહીં? નાસ્તો કર્યો કે નહીં? આમ, અજ્ઞાનીનું આખું જીવન ચા-પાણી અને નાસ્તાની પૂછપરછમાં વેડફાઈ જાય છે.
