________________
ક્ષણિકનો બોધ અને નિત્યનો અનુભવ
એવા કેટલાય લોકો હોય છે કે જે દવાખાનામાં તેમનો જન્મ થયો હોય તે જ દવાખાનામાં તેમનું મરણ પણ થયું હોય. જન્મ અને મરણ વચ્ચે આખી દુનિયાના ફેરા ફરીને પોતે પોતાની સાથે શું લઈ ગયા? મરનારની ઈચ્છા તો એ હતી કે તેના કમાયેલા રૂપિયા તેની સાથે જાય અને કરેલા પાપ અહીં જ રહી જાય, પણ તેની ઈચ્છાથી સર્વથા વિરૂદ્ધ જ થાય છે. કમાયેલા રૂપિયા અહીં જ રહી જાય છે અને કરેલા પાપ સાથે જાય છે.
જિંદગીમાં કેટલું કમાણા રે, એનો સરવાળો માંડજો. સરવાળે મીંડા મુકાય રે, એનો સરવાળો માંડજો.
જો કે સરવાળો કરતા ખરો હિસાબ એવો મળે છે કે આ ભવમાં પાપ પરિણામમાં રચી-પચીને જે કર્મના પોટલા બાંધ્યા એ જ તેનો નફો છે અને અમૂલ્ય મનુષ્ય ભવ વ્યર્થમાં ગુમાવ્યો એ જ તેની ખોટ છે.
જગતના શણિકપણાનો બોધ થતાં, વૈરાગ્યનું જોર વધતા અનેક અશાનીઓ ભેગા મળીને પણ એક વૈરાગીને પલટાવી શકતા નથી અને રાગનું જોર વધતા અનેક વીતરાગી ભગવાન પણ એક રાગીને પલટાવી શકતા નથી.
પથ્થરનું કાળજુ કરીને મુનિધર્મને જીવનમાં અપનાવવો જોઈએ, જે ઢીલા પડી ગયા, તેના માટે આ વિતરાગમાર્ગ નથી. એકવાર ચાલતા થયા એટલે પાછા વળવાનો કોઈ વિકલ્પ નહીં. જે જાગ્યો તે ભાગ્યો. Only one way! No return ticket !
એ વાત પરમ સત્ય છે કે નિમિત્તથી કાર્ય થતું નથી, છતાં વનવિહારી ભાવલિંગી મુનિરાજો પણ અસનિમિત્તને છોડીને સનિમિત્તમાં રહે છે. જ્ઞાનીની શ્રદ્ધામાં નિમિત્ત અકિંચિત્કર હોવાથી તેઓ જગતથી અલિપ્ત રહીને નિજાત્માના નિત્ય સ્વરૂપને જાણે છે, અનુભવે છે તેથી જ્ઞાનીને જગતના ક્ષણિકપણાની અસર થતી નથી.
