________________
૧૭
૧૭
મોક્ષમાળા-વિવેચન કરવા ગ્ય છે. એ મને કેઈ આત્મા તરફ લઈ જાય છે, એમનું એક એક વચન મારા હદયમાં એંટી જાય છે. અનાથપણું સમજાયું ત્યારે વૈરાગ્ય થયો અને લાગ્યું કે આ મુનિ સુખી છે અને હું તે દુઃખી છું. તેથી બે કે હે ભગવાન! તમે મને ભલી રીતે ઉપદે, કંઈ પણ સ્વાર્થ વગર મને બળ આપે. આત્મા કેઈ અપૂર્વ વસ્તુ છે, અને તે સુખસ્વરૂપ જ છે. સદ્ગના બાદથી તેણે આત્માનું સ્વરૂપ જાણ્યું. સદૂગુરુને ઉપદેશ વિના સ્વરૂપ સમજાતું નથી. શ્રેણિકરાજા હવે શિષ્ય થઈને કહે છે કે હું અનાથ છું અને આપે પરમાત્મસ્વરૂપ જાણ્યું તેથી સનાથ છે, સમ્મચારિત્ર વગેરે હોવાથી સબંઘવ છો, આત્માના સ્વભાવમાં રહે છે તેથી તમે સઘર્મ છે. તમે બધા અનાથોને સનાથ બનાવનારા છે. તમારી જ્ઞાની શિક્ષાથી એટલે જ્ઞાન ભરેલી, જ્ઞાન થાય તેવી શિખામણથી હું લાભ પામે છું એટલે મને સમ્યફદર્શન થયું છે. શ્રેણિક રાજા પહેલા દેશને ગુણ માનતા હતા પરંતુ હવે દેષને દોષ જ માને છે તેથી ભેગ ભોગવવા સંબંધીના આમંત્રણ આપવા માટેના અપરાધની ક્ષમા માગે છે.
મહાતપયન = તપને ઘન માને તે તપઘન, તપધનમાં પણ ઉત્તમ તે મહાતપેઇન. મહાપ્રજ્ઞાવંત =જે બુદ્ધિ મેક્ષમાર્ગ બતાવે, દેહ અને આત્મા ભિન્ન ઓળખાવે તે મહાપ્રજ્ઞા અને તેથી જે યુક્ત તે મહાપ્રજ્ઞાવંત. મહાનિગ્રંથ = રાગદ્વેષ અજ્ઞાનરૂપ ગ્રંથિ જેણે છેદી નાખી છે તે નિગ્રંથ, તેમાં જે મહાન તે મહાનિગ્રંથ. મહાકૃત = જેણે સર્વ શ્રત જાણ્યું છે તે મહાશ્રુત.
