________________
(૧૦૦)
ભાવાર્થ : જે (મરનાર) ને તેના અંતકાળે કોઈ (પુત્રાદિક) જેટલું સુકૃત કરવાનું સંભળાવે છે, તો તે મરનાર) પોતાની શ્રદ્ધા પ્રમાણે તેટલા સુકૃતનું ફળ તે જ સમયે પામે છે. તે
ततः श्रावयिता पश्याद्विधत्ते मानितं यदि । : तदा सोऽप्यनृणः पुण्यभाग्भवेदन्यथा न तु ॥ ४ ॥
ભાવાર્થ ત્યાર પછી સુકૃત કરવાનું સંભળાવનાર (પુત્રાદિક) જ્યારે પોતાનું માનેલું સુકૃત કરે છે, ત્યારે તે પણ ઋણ રહિત તથા પુણ્યવાનું થા. છે, નહીં તો દેવાદાર તથા પાપી રહે છે.
अश्रावितोऽपि श्रद्धते सुकृतं यः क्वचिद्गतौ । जानन् ज्ञानादिभावेन सोऽपि तत्फलमाप्नुयात् ॥ ५ ॥
ભાવાર્થ : કોઈને તેના પુત્રાદિકે સુકૃત કરવાનું સંભળાવ્યું ન હોય, અને પાછળથી તેના પુણ્ય માટે તે પુત્રાદિક સુકૃત કરે, તો પણ મરનાર જીવ કોઈ પણ ગતિમાં રહીને જ્ઞાનાદિકથી જાણીને તે સુકૃતની શ્રદ્ધા (અનુમોદના) કરે, તો તે પણ તેટલું ફળ પામે છે.
अन्यथा सुकृतं तन्वन् स्वजनः स्वजनाख्यया । व्यवहार-प्रीतिभक्ती एवं ज्ञापयति ध्रुवम् ॥ ६ ॥
ભાવાર્થ : ઉપર કહેવાયેલ કોઈ પણ કારણ ન હોય, અને કોઈ આપ્તજન (પુત્રાદિક) પોતાના (મરી ગયેલા) આપ્ત જનના નામથી સુકૃત કરે, તો તે સુકૃત માત્ર વ્યવહારથી તેના ઉપરની પ્રીતિ તથા ભક્તિ જ જણાવે છે.
પછી તે અંતર ત્યાંથી અદ્રશ્ય થયો, ત્યારે સમુદ્રપાળ રાજા પુણ્યનું ફળ સાક્ષાત્ જોઈને તીર્થ ઉપર અત્યંત આદરવાળા થયા, એક દિવસ પોતાના ભાઈ સિંહની બુદ્ધિને પણ પુણ્યના માર્ગમાં દેવ-૧૨ : -
