________________
(૧૦) એક વૃદ્ધ સ્ત્રી સુમધુર સુંદર સ્વરથી શ્રી શત્રુંજયનું માહાત્મ ગાતી હતી. તે મેં એકાગ્ર ચિત્તથી સાંભળ્યું. શ્રી સિદ્ધાચળના ધ્યાનમાં જ હું મરણ પામ્યો. તેથી શત્રુંજયગિરિરાજ ઉપર હું વ્યતર રૂપે ઉત્પન્ન થયો છું. ત્યાં તમે પૂજા કરતા હતા, તે સમયે તમારા મુખથી મારું નામ સાંભળીને પૂર્વભવનું સ્મરણ થતાં, હું પ્રસન્ન થઈ વિચારવા લાગ્યો કે મારું નિધાન કરેલું દેવદ્રવ્ય દેવપૂજનમાં ખરચ્યું. તે સારું થયું. તેથી હું એ પુણ્યવંતનું સાંનિધ્ય કરું એમ વિચારીને હું તમારી સાથે આવતો હતો. ત્યાં રસ્તામાં તમારી સાથે યુદ્ધ કરનાર શત્રુઓને મેં બાંધ્યા. પરંતુ હું અલ્પ શક્તિવાનું હોવાથી બીજે સ્થાને રહેવા સમર્થ નથી, માટે હવે હું જાઉં છું. પ્રતિવર્ષે તમારે મને બે યાત્રાનું પુણ્યફળ આપવું. શ્રી સમુદ્રપાળ રાજાએ તે વચને માન્ય રાખ્યું. તમારે આપવું.” તે વચન સમુદ્ર રાજાએ અંગીકાર કર્યું કહ્યું છે કે –
यद् वस्तु दीयते चेत्तत् सहस्रगुणप्राप्यते । तहते सुकृते पुण्यं पापे पापं च प्राप्यम् ॥ १ ॥
ભાવાર્થ : જે વસ્તુ કોઈને અપાય છે તે હજાર ગણી પોતાને મળે છે. માટે સુકૃત આપવાથી હજાર ગણું પુણ્ય, અને પાપ આપવાથી હજાર ગણું પાપ મળે છે.
किं चान्यद्दीयते यत्तद्धनिकस्यापचीयते । सुकृतं दीयमानं तु धनिकस्योपचीयते ॥ २ ॥
ભાવાર્થ : વળી ધનિક પુરુષ બીજી કાંઈ વસ્તુ કોઈને આપે તો તેની હાનિ થાય છે, પણ જો ધનિક પુરુષ કોઈને સુકૃત આપે તો તેની વૃદ્ધિ થાય છે.
श्राव्यते सुकृतं यावद्योऽन्तकालेऽपि तावतः । निजश्रद्धानुमानेन स तदैवानुते फलम् ॥ ३ ॥
