________________
(૧૭૫)
te
રાજાઓએ તેમનો અવરોધ કર્યો. એટલે પરસ્પર યુદ્ધ થયું. તેમાં શ્રી સમુદ્રપાળ રાજાનું સૈન્ય ભગ્ન થયું. ‘“હવે શું કરવું'' એ પ્રમાણે વિચારતા હતા. તેટલામાં તો અતિ ગાઢ બંધનથી બંધાયેલા તે સર્વ શત્રુ રાજાઓ હાથ જોડીને ‘‘અમારું રક્ષણ કરો, રક્ષણ કરો','' એમ પોકાર પાડતા શ્રી સમુદ્રપાળ મહારાજા પાસે આવી તેમના પગમાં આળોટવા લાગ્યા. શ્રી સમુદ્રપાળ મહારાજાએ પોતાના સેવકો દ્વારા તેમને છોડાવી'ન આશ્ચર્યથી શત્રુ રાજાઓને જ પૂછ્યું કે- આ શું છે ?'' ત્યારે શત્રુ રાજાઓ બોલ્યા કે– ‘‘અમે બ્રીજું કાંઈ વિશેષ જાણતા નથી,પરંતુ રણસંગ્રામમાં અમે કોઈ પણ સમયે કોઈથી બંધાતા નથી. પણ આજે અમે યુદ્ધ કરતાં અમારી જાતે બંધાઈ ગયા. તે અત્યારે ખરેખર આપના પ્રસાદથી અમે છૂટ્યા. માટે અમોને જીવન પર્યંત આપના સેવકો રૂપે સ્વીકારો. શ્રી સમુદ્રપાળ રાજાએ તે રાજાઓને સેવકરૂપે સ્વીકાર્યા. પછી સેવક રાજાઓના પરિવાર સહિત શ્રી સમુદ્રપાળ મહારાજએ નગરમાં પ્રવેશ કર્યો. પછી સભામાં સર્વ સભ્ય રાજાઓનો સત્કાર કરીને તેમને વિદાય આપી, તેટલામાં પોતાની સમીપે એક વ્યંતરદેવને જુવે છે. તેમને પૂછ્યું, ‘‘તમે કોણ છો ?'' ત્યારે વ્યંતરદેવે જણાવ્યું—‘‘હું પૂર્વભવમાં તાપ્રલિ’તી નગરીમાં નાગ નામનો કૌટુંબિક હતો. મારા પૂર્વજોએ કરાવેલા ચૈત્યની હું સાર સંભાળ કરતો હતો અને મારા કુટુંબનું પોષણ .વદ્રવ્યથી થવા લાગ્યું તેથી મારું સમસ્ત કુટુંબ નાશ પામ્યું. પછી મેં કોઈ નિમિત્તીયા પાસેથી સાંભળ્યું કે- ‘ દેવદ્રવ્યનો ઉપભોગ કરવાથી કુટુંબનો ક્ષય થાય છે. ’' તેથી ભય પામીને મેં જિનાલયનો ત્યાગ કરીને તે સમયે મારી પાસે ચોવીશ હજાર દીના દેવદ્રવ્યની શેષ રહી હતી તે મેં લેખ સહિત પૃથ્વીમાં દાટી. પછી યથાયોગ્ય કામ કરીને હું જીવન વ્યતીત કરવા લાગ્યો. અંતિમ સમયે રાત્રિએ મને અત્યંત વ્યાધિ થવા લાગ્યો. તે સમયે પાડોશમાં
