________________
ચતુર્થ બિંદુ
હૈયે પાછા વળવું પડ્યું.
જે કરુણાપ્લાવિત સિદ્ધ પુરુષની કરુણા માનવપ્રાણી જ નહીં, પશુપક્ષીઓમાં પણ વ્યાપ્ત થતી જગતે જોઈ તે ભગવાન રમણે પોતાની જનેતા તરફ આવું વર્તન કેમ કર્યું હશે ? આ સમસ્યા આપણને અચરજ પમાડે તેવી ઉપરછલ્લે જણાય છે ખરી પણ એમની દિવ્ય કૃપાકરુણા સદાય રહસ્યમય જ હોય છે. ‘હું' અને ‘મારું’થી ભરાયેલા માતાના હૃદયની આસક્તિને દૂર કરવાની કલ્યાણકામના જ એના મૂળમાં હતી. માતા એ વખતે માનતાં હતાં કે, ‘‘રમણ મારો દીકરો અને હું એની મા છું; '' મદુરાઈવાળા ઘરમાં પાછા લઈ જવાના મૂળમાં રહેલી આ આસક્તિને પોતાની દિવ્ય કૃપા વડે દૂર કરવાનો આ એક ઉપાય હતો !
રક્ષણ કરનાર
-
૧૫
શ્રી રમણની આ માતૃઉદ્ધારની પ્રથમ ફરજ પણ હતી ને ! એમણે શાંતિશસ્ત્રથી માતાની અહંગ્રંથિને છેદી નાખી ! આ માતૃત્યાગ ન હતો, માતૃરક્ષણ હતું ! જો એવું ન હોત તો પહેલાં શોકાકુલ બનીને ઘેર વળેલાં માતા, પાછળનાં વર્ષોમાં સર્વત્યાગી બનીને પોતાના દિવ્ય પુત્રની સંપૂર્ણ શરણાગતિ ન જ સ્વીકારી શક્યાં હોત !
એક બીજો પ્રસંગ પણ આ પ્રમાણિત કરે છે. સને ૧૯૧૪ની સાલમાં આજહાઈએ પોતાના પુત્રને જોયો, ત્યારે તેઓ ટાઈફૉઈડ તાવના સખત હુમલાનો ભોગ બન્યાં હતાં. એ વખતે ભગવાન શ્રી રમણે ચાર શ્લોકો રચી તે દ્વારા જ્વર શમાવ્યો હતો, અને પૂર્ણ સ્વાસ્થ્ય આવ્યું ત્યારે તેઓ મદુરાઈ પહોંચ્યાં
હતાં.
