________________
સામાન્યતાને ઓવારે જન્મેલો મોહન જાણે માનવામાં નથી આવતું. આઈન્સ્ટાઈન તો ભવિષ્યની પેઢી માટે કહે છે કે લોકો નહીં માને કે પૃથ્વી પર હાડચામનો આવો પણ એક મનુષ્ય થઈ ગયો. પણ એમની હયાતીમાં સ્વાસ લેનારા સુધ્ધાં સ્તબ્ધ થઈ જાય છે કે ખરેખર, આવો કોઈ માણસ આપણી વચ્ચે જીવતો હતો. એક જ દેહમાં, એક જ જીવનમાં આટલી લાંબી મજલ કાપવી તે સાચે જ, અચરજનો વિષય છે.
આ શક્ય બન્યું તેનું એકમાત્ર કારણ એની સત્યનિષ્ઠા. આ સત્યનિષ્ઠામાંથી જ નીપજ્યાં પ્રાણીમાત્ર માટેનો અખૂટ પ્રેમ. આ એક એવો સંત હતો જે પહેલાં આચરતો અને પછી બોલતો. એ વિચારેલું જીવતો નહોતો, એ જીવીને પછી બોલતો. એટલે તો એ કહી શક્યો કે “મારું જીવન એ જ મારો સંદેશ'.
શું ભારત દેશના કે શું દુનિયાભરના મહાપુરુષો સામું જોઈએ છીએ તો એમના બાળપણથી જ આપણાં ચિત્ત જાણે અહોભાવથી ભરાઈ જાય છે! આપણને થાય કે આ તો પૃથ્વી પર ભૂલા પડેલા કોઈ આકાશી જીવ ! એમના ચારિત્ર્યનું ગુણગાન કરીએ, પણ આપણાથી તેમના જેવું જીવન ના જિવાય ! પણ આ મોહનિયો એક એવો પાક્યો કે જેને આપણે, આરંભમાં સાવ તળેટીએ ઊભેલો જોયો. એના આરંભની જીવનકથા વાંચી અનુભવીએ કે અરે, આ તો આપણા જેવો જ !... અને ધીરે ધીરે આપણે એને ટેકરી પર, ડુંગરા પર અને પછી હિમાલય પર ચડી જઈ માનવતાનું સર્વોચ્ચ ઉત્તુંગ શિખર સર કરતો જોઈએ છીએ. આ માણસે એક જ જન્મમાં જન્મજન્માંતરની યાત્રા સિદ્ધ કરી. જમ્યો ત્યારે એણે પોતાનું
