________________
પૂજ્ય શ્રી લલ્લુજી મુનિ
અને ક્યારેક નથી હોતી, ક્યારેક મસ્તી હોય છે તો ક્યારેક નથી હોતી પણ વાસ્તવમાં એમ નથી. ભક્તની મસ્તી તો અખંડ રહે છે. એક વાર આવે છે પછી જતી નથી. ભલે કોઈ વાર તે અભિવ્યક્ત ન થાય પણ તે છે એ તેમની વિરક્તિથી અવશ્ય સમજાય.
પૂજ્ય શ્રી લલ્લુજી મુનિને શ્રી આત્મસિદ્ધિ શાસ્ત્રની ગાથાઓ અને પરમકૃપાળુદેવની શાંત મુખમુદ્રા સતત સ્મૃતિમાં રહે છે. એ પુરુષની અંતરંગ દશા અને એમના ઉપકાર નિરંતર સ્મરણમાં રહે છે, ક્યારેય વિસ્તૃત થતાં નથી. વિસ્તૃત થાય છે તો જાત અને જગતનું ભાન! ‘ગમે તે ક્રિયા, જપ, તપ કે શાસ્ત્રવાંચન કરીને પણ એક જ કાર્ય સિદ્ધ કરવાનું છે; તે એ કે જગતની વિસ્મૃતિ કરવી અને સદ્ના ચરણમાં રહેવું.' (પત્રાંક-૨૯૯)
પરમકૃપાળુદેવના સાન્નિધ્યમાં વેઠેલી શાંતિ મુનિશ્રીને નિરંતર સ્મરણમાં રહે છે. ક્યારેક તે નૃત્યરૂપે - આનંદના ઊભરારૂપે અભિવ્યક્ત થાય છે તો ક્યારેક જગતની તમામ વાતો પર તુચ્છ ભાવરૂપે - મૌનરૂપે. પરમકૃપાળુદેવના ઉપકારોનું વેદન નિરંતર અનુભવાય છે અને તેથી હૃદય ભગવત્તાથી ભરાઈ જાય છે.
આકાશનું ભાન
સત્પુરુષનો સત્સમાગમ કરવાથી જીવમાં રૂપાંતરણ શરૂ થાય
૧૩૫
