________________
દેહથી વીર, દિલથી મહાવીર
એ જ નગર, એ જ પાદર !
ત્યાં ઘેઘૂર વડલાની નીચે એક દેરી છે. ખંડેર દેરી છે. એનો ઊંચો એવો ઓટો છે. ત્યાં નગરનાં બાળકો ઘોડી ઘોડીની રમત રમે છે.
જેનો દાવ આવે, એ ઘોડી થાય ! બીજા એ ઘોડી પર બે હાથ દઈ ટેકે ! ઠેકતાં ઠેક ચૂકે એ ઘોડી થાય !
બીજા એ ઘોડી પર બે હાથ દઈને ઠેકે ! રસ્તો સાવ એકાંત. અવરજવર બિલકુલ ઓછી. મીઠડું મહી લઈને જતી એકાદ ગોવાલણ ત્યાંથી નીકળે. રમતાં બાળકો પર મીઠી નજર નાખતી જાય, ને એ હાલી જાય. ઊભાં રહી બે ઘડી બાળકોની રમત જોવાનું મન એનેય થાય, પણ શું કરે ? મોડું કરે તો એનું દહીં ખાટું થઈ જાય !
ભાત લઈને ભતવારણ નીકળે. રમતાં બાળકોમાંનાં અરધાંપરધાંને એ ઓળખે. ઓ પેલો રહ્યો રાજકુમાર વર્ધમાન, ઓલ્યો નગરશેઠનો દીકરો સુદત્ત, પેલો રહ્યો તે ગામમુખીનો શંકુ ને પેલો વિશાખ લુહારનો જંબૂ.
ભતવારણની ખોઈમાં માર્ગે વીણેલાં ઝીણાં બોર ભર્યા છે ! જંબૂને બોલાવી એની ખોઈ બોરથી ભરી દે છે, ને ભતવારણ ચાલી જાય છે, કારણ કે એનો ભાત ઠંડો થતો હોય છે.
જંબૂ સરખે ભાગે સહુને બોર વહેંચી દે છે ! બાળક બોરની લહેજત
૪ % ભગવાન મહાવીર
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
