________________
બાળકો નીચે હતાં તે જીવ લઈને નાઠાં ! ડાળ પર હતાં તે ડાળને વળગી પડ્યાં. શરીર તો થરથર કંપે. હમણાં પડ્યાં કે પડશે !
હેઠેથી સાપ ન ખસે, ન કોઈને ખસવા દે !
આ વખતે એક બાળકે ઝડપ દઈને ઝાડ ઉપરથી ભૂસકો માર્યો. ધબ્બ કરતોકને નીચે ! પૃથ્વી પર ટટ્ટાર થઈને ખડો થઈ ગયો ! જાણે નેતરની સોટી જોઈ લો. સાપ ધબાકો સાંભળી છંછેડાયેલો હતો, ફૂંફાડા નાખતો હતો, હમણાં ડસ્યો કે ડસશે એવું કરતો હતો, પણ બીએ એ બીજા !
પેલો કુમાર આગળ વધ્યો. એના મનમાં બીક નથી. ડિલમાં ધ્રુજારી નથી. જાણે સાપ ને દોરડી બંને એને મન સરખાં છે. ચડપ લેતાંક સાપની પૂંછડી પકડી પાડી.
બીજાં બાળકો સાપને જોઈને જમ માનતાં. સાપે અહીં પોતાનો ગુરુ જોયો, ને ડાહ્યોડમરો થઈ ગયો. પેલા બહાદુર બાળકે એને ઉપાડીને દૂર ફેંકી દીધો.
બાળકોને નિર્ભય કર્યો. પંખીઓને ગાતાં કર્યાં. પેલા બહાદુર બાળકે બૂમ પાડી સહુને પાછા બોલાવ્યાં :
અરે, બીઓ છો શા માટે ? બીક તો એવી છે, જે બીએ એને બિવડાવે.” “રંગ છે દોસ્ત તને ! વર્ધમાન, તેં તો કમાલ કરી !” બાળકો આમ બોલતાં ને શાબાશી દેતાં પાછાં આવ્યાં. ફરી રમત શરૂ થઈ.
બીએ એ બીજા ૫૩
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
