Page Text
________________ 11. सह-शतकवृत्ती हेतुर्भवति तथाप्यनाभागहेतुकं तथा न भवति / तद्वयम्जकं तु मया अनाभागवशेनेदमनुचितं समाचरितमिति वंचा श्रुत्वा वक्तारोऽप्यनाभोगवशेनानुचितसमाचरणं भवत्येव, यदुक्तम्-... 'एकं हि चक्षुरमलं सहजो विवेकस्तद्वद्भिरेव सह संवसतिद्वितीयम् / एतद् द्वयं भुवि न यस्य स तत्त्वतोऽन्ध-स्तस्यापमार्गचलने खलु कोऽपराधः 1 // 1 // इति / तथा अपवादपरतन्त्राभोगजन्याज्जीवघातादेर्जीवरक्षात्मकसंयमपरिणामानपायहेतुत्वेन प्रशस्तभावापन्नौ सज्वलनकषायात्मको राग द्वेषावेव जनापवादमुपास्तवन्तौ / तव्यञ्जकं तु यथा लोके वक्तारोऽपि-यद्यपि सजातोपसर्गः संयतेन 'सोढव्यः तथापि कदाचित् कुपितः साधुः कोपयितारं हन्ति, तत्र साधोः कोऽपराधः 1 किन्तु कोपयितुरेव / अत एव संयवराशाऽप्युक्तम्... 'संजओ अहमस्सि त्ति भगवं वाहराहि मे। कुद्धं तेएण अणगारे डहेज्ज णरकोडिओ'।त्ति / श्रीउत्तरा० (अं० 18 गा० 10 ) वस्तुतस्तु रागद्वेषानाभोगा एव जोवघातोद्याश्रवं प्रति करणत्वेन कारणानि, तेषु च सत्सु केवलं यत् तद्वतोऽभिधानं तत् तत्कर्तृत्वेन मन्तव्यम् / सर्वेषामपि जोवघातादिकारणसामग्र्यन्तर्भूतत्वात् / परं 'सामग्री च कार्यजनिके ' ति सर्वसम्मतत्वेन नाश्चर्यम् / आश्चर्य पुनरेतत्-यदनाभोगादिविकलाऽपि केवली साशैर्ज्ञानवानपि जीवघातादिकं करोति, सामप्रयभावेऽपि कार्यजननसामर्थ्यात् / किञ्च-ततोऽन्येतदाश्चर्यम्-यत् केवलिनो जीवरक्षादिकं न सम्भवति, छद्मस्थ. संयतानां जीवरक्षाहेतुत्वेनाभिमतस्याभोगस्य केवलिनो जीवघातहेतुत्वेन परिगमनादिति / अत्र सम्मतिस्तु दर्शितैव / अत एव लोके वक्तारोऽपि निष्प्रयोजनं ज्ञात्वा जीवघातादौ प्रवृत्तं निरीक्ष्य- अहो ! अयं એ અભિપ્રાયે ભાવથો જીવઘાત-મૃષાભાષણદિ દોષનો ભાગ તે પ્રતિ, વલી અનાબેગ નિમિત્તિઓ જે દ્રવ્યથી જીવઘાતાદિક તેથી ઉપને જે જનાપવાદ અને અશુભ કર્મને બંધ તે પ્રતે, અનાભોગજ તો હુઓ, એતલાજ વતી અનાભોગવંત સાધુને “હું જીવ હણું મૃષા બોલું ' ઇત્યાદિરૂપે ભાવથી વધાતાદિકરૂપ પરિણામ ન હુઇ. જઉ એ દ્રવ્યથી છવાતાદિક તે જનની નિંદા હેતું હુઈ, તીં એ અનાભોગરૂપ હેતુથી ઉપનું તે તિમ ન હઈ. તેહનું જણાવનાર ત૬ મઈ અનાભોગને વશે એ અનુચિત આચર્યું એવું વચન સાંભલી કહનારાપણિ અજાણને વશે અયોગ્ય આચરણ હુઈજ. એક લેસન તક નિર્મલ જે સહજનો વિવેક, વિવેકના જાણ સાથિ સંવાસ કરવો તે બીજું લેચન, એ બિહું પૃથિવીને વિષે જેહનઈ નહીં તે પરમાથે" અંધજ, તેહને ઉભાગે ચાલતાં ય દોષ? કેઈ નહીં. એ ભાવ, વલી અપવાદને વશે જે અ.ભગ તેથી ઉપને જે જ ઘાત તેહને જીવરક્ષારૂપ જે સંયમને પરિણામ તેહનઈ અણજાવાને હેતુપણિ પ્રશસ્તપણું પામ્યાં સંજવલન કષાયરૂપ જે રાગદ્વેષ, તેહજ લોકની નિંદાને 2હેતા હુઆ. એટલાભાવનું જણાવનારૂં તઉ જિમ લેકને વિષે કહિનારા પણિજઈ થયો ઉપસર્ગ તે સાધુને સહઈ, તફહે કિનારેકિં કોપ્યો સાધુ તે કેપવનારને હણે તિહાં સાધનો રં અંપરાધ ? તઉ યુ ? કપાવનારને જ. એટલાજ વતી સંયત રાજાઈ કહિઉં છ-સંયત હું છું ભગવન બેલા મુઝને કુદ્ધ થઈ તેજે અણગાર તે બાલે નરની કેડિનિં. એ ઉત્તરાઇ પરમાર્થ તે રાગદેષ અને અનાભોગજ છવઘાતાદિ દૂષણ પ્રતિં, કરણ પણિ કારણું ઉત્કૃષ્ટ કારણુપર્ણિ. તિ છતે હું કેવલ જે તલનું અભિધાન તે તેના કર્તાપણુિં માનવું. એ સને જીવધાતાદિને કારણની સામગ્રીમાંહિ મિલવાપણાથી. પણિ સામગ્રી તે કાર્યની ઉપજાવનારી” એહવું સર્વસંમતપણિ કરી આશ્ચર્ય નહીં.
| SR No. | 004306 |
| Book Title | Sarvagnashatakam |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Labhsagar |
| Publisher | Aagamoddharak Granthmala |
| Publication Year | 1968 |
| Total Pages | 328 |
| Language | Sanskrit, Hindi |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 9 MB |