________________
१३०
सूक्तमुक्तावली धर्मवर्ग ॥ तपना प्रनाव उपर बीजो नंदीखेण मुनिनो प्रबंध ॥ राजगृही नगरीमां श्रेणिक राजाने नंदीखेण नामे पुत्र हतो. तेने पाली पोषी म्होटो करी यौवनावस्था श्रावतां पांचसो कन्याउँ साथे पाणिग्रहण कराव्युं हतुं. एक वखत राजगृही नगरीना उद्यानने विषे वीरप्रनु श्रावी समोसर्या. तेमनुं आगमन सांजली श्रेणिकराजा सपरिवार वांदवा श्राव्या. वांदीने देशना सांजलवा बेग, तेमां नंदीखेण प्रतिबोध पाम्या. घेर थावीने नंदीखेणे मावित्र पासे दीक्षा लेवानी आज्ञा मागी. मावित्रे घरमा राखवा माटे घणा दृष्टांत कही समजाव्यो, पण तेमनुं कहेण नहीं मानतां उपरवट थई तेणे वीर प्रनु पासे श्रावीने चारित्र आपवानी विनती करी. ते वखते आकाशे वाणी थई के, हजी एने नोगनो उदय बे. जगवंते पण एमज कडं. ते नहीं मानतां तेणे विचार्यु जे मुजने नोगकर्म शुं करशे ? बता नोगने गर्नु
, तो ए शुं करनार ने ? एम धारीने उजमाल थई तेणे प्रजु पासे दीक्षा लीधी. पठी अरसविरस खुखो सुको आहार लेवा लाग्यो अने तप पण विशेष करवा मांड्यो. तेम उतां काम प्र. दीप्त थतो गयो. तेथी तेमणे (नंदीखेणे ) ऊंपापात करवा मांड्यो, त्यारे देवताए तेनुं निवारण कर्यु. ऊंपापात करवा दीधो नही. बेवट म्होटी म्होटी तपस्या करतां शरीर महा रांकडं (शुष्क ) थयु. एकदा प्रस्तावे राजगृही नगरीमा निदार्थ अ
जाणतां गणिकाने घेर जई चढ्या. त्यां धर्मलान देश उन्ना रह्या. गणीका कहे पधारो, अहीं रांकडीया शरीरवंत तुमथी शो उघाम ? अहीं तो अर्थनोज लान जोईये! एवं तेनुं वचन सांजली मनमां अमख ( अहंकार ) आणी त्यां पागल पडेढुं डाननुं तरणुं लेईने ते मुनि बोल्या के- “महारा तपनी शक्तिनो प्रजाव होय तो सोनईयानो ढगलो थजो-" श्राम
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
