________________
ખાસ કરીને એ મહાન પવિત્ર દિવસમાં આત્મશુદ્ધિ કરવાનું ફરમાન છે. બારે બારે મહીને એ સ્વર્ગીય ગંગા” આપણી વચ્ચે આવી ઉતરે છે. એમાં સ્નાન કરી આત્મશુદ્ધિ મેળવવાની છે. એ ન કરાય તે એ “ગંગા ”નું અપમાન થાય. વરસે વરસે એ પર્વ–દેવ આપણી સામે આવીને ખડો થાય છે, અને, પરમાત્મા અહન દેવનું આદર્શ જીવન શ્રવણ કરીને અને ધાર્મિક ક્રિયામાં પ્રવેશ કરીને આત્મમલનું પ્રક્ષાલન કરવાને દિવ્ય સંદેશ આપણને સુણાવી જાય છે. એ સન્ડેશને આજ લગી આપણે કેટલો ઝીલ્યો છે? એને વિચાર કદી આવે છે વારૂ! આપણું વિચાર–પ્રદેશ અને વર્તન-વ્યવહારમાં આટઆટલાં પર્યુષણની કઇ પણ દીપ્તિ પ્રવેશવા પામી છે કે? દિવસે દિવસે ઉજવળ થવાને બદલે વધુ કાળા તે નથી થતા જતા ને ? એક ઈંચ આગળ વધવાને બદલે પચાશ હાથ પાછળ તે નથી ખસતા જતાને? આટઆટલાં પજુસણ વિતાવવા છતાં પણ આપણું અધઃપતન ન અટકે એ શું ? કઈ વિચાર આવે છે ? ખૂબ સમજી રાખે કે પર્યુષણ પર્વનું મુખ્ય આરાધન હૃદયશુદ્ધિ સંપાદન કરવામાં છે. એ વગર કેરી ધામધૂમથી તો કોને કેડે વન્ય છે ! ગાડરીયા-પ્રવાહે તે અનેક પજુસણ વિતાવ્યાં, પણ હવે સમજીઓએ જાગૃત થઈ વિધિપુરસ્સર પર્યુષણ ઉજવવાં જોઈએ.
