________________
મહાવીરે કરેલું પારણું
૧૬૭ દિશામાં તાણ જઈએ છીએ. સ્વભાવને અજ, સ્વ + ભાવ એટલે કે આત્માનું સૌમ્ય પ્રકાશવર્ષણ. આપણે આજે તેને બદલે ઉલ્ટો અર્થ કરીને સ્વભાવને ઇન્દ્રિયોના ભાવ પ્રમાણે વાઘા સજાવીએ છીએ અને આપણુજ અહિતમાં ઊભા રહીએ છીએ.
શ્રી મહાવીરે સંસાર ત્યાગ્યા બાદ જે જે સ્થળે ચોમાસા કર્યા, કે જયાં જ્યાં રાત-વાસે રહ્યા, ત્યાં ત્યાં તેમને સ્વાથી માનો તરફથી દુખ મળ્યું છે, તેનું એક કારણ છે. એકલા અને ઉપરથી અસહાય જેવા જણાતાં માણસોને સતાવવામાં આ લેકના અણસમજુ કે અનાર્ય લેકે ગૌરવ માને છે. અનાર્ય પ્રજાના સંપર્કમાં આવવાથી આજના અર્થમાનવોના સ્વભાવમાં પણ આ જ પ્રકારની નિરર્થક પાશવી વૃત્તિઓ પ્રગટી રહી છે. જેનું પરિણામ વિશ્વ સમસ્તના અહિતમાંજ સમશે.
આગળ વિહાર–ગોકુળ ગામે તપનું પારણું કરીને શ્રી મહાવીર આગળ જવાને તૈયાર થયા. એક સ્થળે વધારે વખત રિસ્થર રહેવામાં તેઓ સ્વપરના હિતની ઠેકડી થતી જોતા હતા. પવનની જેમ નિમુક્ત રહેવામાં જ આત્માના અબ્યુદયની ચાવી લેવાની તેમની માન્યતા હતી. જેઠના તીખા તાપમાં ઉઘાડા પગે ને ઉઘાડા શરીરે ધીર-ગંભીર શ્રી વીર નીચી નજરે આગળ પગ ભરતા હતા. ખુલ્લા માથા ઉપર પડતા સૂર્યને તાપ અનેરૂં કાવ્યાત્મક ચિત્ર સર્જતો હતો. ગમે તેવી ગરમી કે ઠંડીમાં પણ તેઓ એકજ ચાલે ચાલતા. ઉનાળાને દિવસે ખુલ્લા મેદાનમાં અને લીલાછમ જંગલમાં તેમના પગનો ઉપાડ એકરંગી જ રહે. અજોડ અજય દ્ધાની અદાએ અંગારભીની રેતમાં આગળ વધતા મહાવીર આયંબિકા નગરીમાં આવ્યા. ત્ય એકાંત સ્થળમાં એક ધ્યાનમાં સ્થિર થયા. દિવસ થયો ને મહાયોગીએ નયનો ખેલ્યાં આગળ વધવાને પગ ઉપાડ્યા.એકજ આત્માની, દિશામાં ડગ માંડનારા મહાભાવીને અન્ય દિશાઓનો ખ્યાલ ન
