________________
મહાપ્રભુ હેલ્લભાચાર્યજી લોકોએ કાશી પાછા જવાનો વિચાર કર્યો. રાત્રિના આરામ કરતા લક્ષ્મણ ભટ્ટજી અને ઈલમ્માગારુજીના હૃદયમાં અવર્ણનીય આનંદ થવા લાગ્યો. ચારે દિશાઓમાં ઉલ્લાસમય વાતાવરણ નજરે પડવા લાગ્યું. વાતાવરણમાં આવું મંગલમય પરિવર્તન જોતાં આ દંપતીને લાગ્યું કે ગઈકાલે ઉત્પન્ન થયેલ બાળક જીવિત અવસ્થામાં વિદ્યમાન છે; અને માતાનું હૃદય પોતાના પુત્રના મુખને જોવા આતુર બન્યું.
સવાર થતાં પોતાના જ કેટલાક સાથીઓ સાથે લક્ષ્મણ ભટ્ટજી પત્ની સાથે પાછા આવી રાત્રિના જ્યાં બાળક મૂક્યું હતું તે સ્થાન શોધવા લાગ્યા. વિશાળ વૃક્ષના નીચે તે સ્થાન તેમની નજરે પડ્યું જ્યાં રાત્રિના બાળકનો જન્મ થયો હતો. ઈલ્લમ્માગારુજી પતિ અને સાથીઓને દૂર ઊભા રાખી વૃક્ષ નીચે આવી જુએ છે તો ત્યાં અતિ સુકુમાર તેજસ્વી બાળક પગનો અંગૂઠો મુખમાં લઈ મંદ મંદ હસી રહ્યું હતું. વૃક્ષની નીચે જ્યાં બાળક મૂક્યો હતો તે ભાગ છોડીને બાકીનો ભાગ રાત્રિના ચારેય તરફ સળગેલા દાવાગ્નિથી સળગેલો જોતાં ઈલ્લમ્માગારુજીને ઘણો વિસ્મય થયો. આ અગ્નિના લીધે જ મારો બાળક સુરક્ષિત રહ્યો. ઇલ્લમ્માગારુએ પ્રેમથી પોતાના બાળકને ઉઠાવી હૃદયે લગાવી પોતાનું અહોભાગ્ય અને ભગવત્કૃપાનું આ ફળ માનતા પોતાના પતિ પાસે આવ્યાં. લક્ષ્મણ ભટ્ટજી અને અન્ય સાથીઓ આ ચમત્કારિક ઘટના જોઈ – સાંભળી આશ્ચર્યચકિત અને પ્રસન્ન થયાં. આ પ્રસંગે લક્ષ્મણ ભટ્ટજીને એક દિવસના સ્વપ્નની વાત યાદ આવી કે એમના કુળમાં સો સોમયાગ પૂરા થતાં ભગવદ્-અવતાર થશે એવો પ્રભુનો આદેશ થયો હતો.
