________________
કવિ-મિત્રએ કહ્યું, “મનમાં એક જ વાત મૂંઝવે છે કે આપ આવી ગંભીર માંદગીમાં પણ જીવન વિશે કેવો પરમ સંતોષ દાખવો છો ? આશ્ચર્યજનક લાગે તેવું પરમ જીવનસાર્થક્ય અનુભવો છો ! આપની વાણીમાં પણ એ જ પ્રસન્નતાનો ધોધ પ્રગટ થાય છે. આનું કારણ શું?"
44
કવિ વર્ડ્ઝવર્થે કહ્યું, “કોઈ પણ સર્જક એના શબ્દોથી જીવતો રહે છે. એના વિચારો એ એના હૃદયનો ધબકાર હોય છે. એની વાણી એ પ્રજાને અપાયેલો સંસ્કારવારસો હોય છે. આજે મરણપથારીએ વિચારું છું કે મેં જે કાવ્યો આપ્યાં, જે વિચારો આલેખ્યા, જે ભાવપૂર્ણ રચના કરી, એ બધાંને આ જગતમાંથી વિદાય લીધા પછી પણ જગત યાદ કરશે. મારા કોઈ વિચાર કે ભાવ કશાય અંગત સ્વાર્થ માટે કે નવો સાહિત્યિક વાદ ઊભો કરવા આલેખ્યા નથી. મારાં સર્જનોમાં ક્યારેય માનવજાતને અનર્થકારી અથવા તો વિકારયુક્ત વાત મળશે નહીં. આને કારણે જ મારા જીવનકાર્ય અંગે પરમ સંતોષ અનુભવું છું. આ જ છે મારી પ્રસન્નતાનું રહસ્ય !”
૧૦૬
જન્મ - ૭ એપ્રિલ, ૧૭૭૦, કોકરમાઉથ, ઇંગ્લૅન્ડ અવસાનઃ ૨૩ એપ્રિલ, ૧૮૫૦, કેમ્બરલૅન્ડ, ઇંગ્લૅન્ડ
શીલની સંપદા
અપાર જિજ્ઞાસાવૃત્તિને કારણે ચીલાચાલુ અભ્યાસ-પદ્ધતિમાંથી મુક્ત
હિંમત હારવી બનીને પોતાને જે વિષયોમાં રસ પડતો
નહીં
હતો, તેવા વર્ગોમાં સ્ટીવ જોબ્સ અભ્યાસ કરવા લાગ્યા. આ સમયે હૉસ્ટેલમાં એમની પાસે રહેવા માટે અલાયદો રૂમ
નહોતો. પોતાના મિત્રોની રૂમમાં જમીન પર સૂઈ રહેતા હતા. કોકાકોલાની ખાલી બાટલીઓ પાછી આપીને એમાંથી મળતી ૨કમમાંથી થોડુંક ખાઈ લેતા હતા. દર રવિવારે સાતેક માઈલ ચાલીને હરે રામ મંદિરમાં જતા, જેથી પેટ ભરીને ભોજન કરવા મળે.
જિજ્ઞાસાવૃત્તિને કારણે એ કૅલિગ્રાફી શીખવા લાગ્યા. એમાં જુદા જુદા પ્રકારના અક્ષરો, આંખને ગમી જાય તેવા અક્ષરના મરોડ, બે અક્ષર વચ્ચે છોડવી પડતી ખાલી જગા, અક્ષરો વચ્ચે અંતર રાખીને એની સુંદર ગોઠવણ - એ બધું કરતાં સ્ટીવ જોબ્સને આનંદનો અનુભવ થયો. વિજ્ઞાન સમજાવી ન શકે એવા સૌંદર્ય અને કલાત્મકતાનો સ્પર્શ અનુભવ્યો. આમ તો કલ્પના પણ નહોતી કે કૅલિગ્રાફી એમને ભવિષ્યમાં ઉપયોગમાં આવશે, પરંતુ દસ વર્ષ બાદ મેકિન્ટોસ કમ્પ્યૂટરની ડિઝાઇનમાં સ્ટીવ જોબ્સે એના આ જ્ઞાનનો ઉપયોગ કર્યો. સુંદર અક્ષરોની
શીલની સંપદા ૧૦૭
