________________
૧૬ પરપરિવાદ ૧૮ પાપસ્થાનકોમાં સોલમી સંખ્યાનું આ પાપ છે. આમાં પર+પરિ+વાદ ત્રણ શબ્દનો સમાસ થયો છે. (૧) પર એટલે લખનાર કે બોલનાર જે વ્યકિત હોય તેનાથી વ્યતિરિકત પર કહેવાય
છે
(૨) પરિ એટલે વ્યકિત માત્ર ગુણ અને દોષોથી પૂર્ણ છે. પરંતુ બોલનાર કે લખનારની
આંખોમાં વૈર-ઝેર-વિરોધ હોય, દૃયમાં બુરી લાલસા હોય, સામેવાળાનું કંઇ પણ પચાવી પાડવાની દાનત હોય ત્યારે ચારે બાજુથી સામેવાળાના દોષો જ નજરમાં
આવે છે. (૩) વાદ એટલે મુખેથી પારકાના દેશોને બોલવા અને ક્લમથી લખવા તે વાદ છે.
સારાંશ કે દ્વેષપૂર્વક અન્ય વ્યકિતના દોષોને જાહેર કરવા,
“ટ્રેષવૃદ્ધથી ચહ્ય દુ:સ્પતિને હિંસા !” પરંપરિવાદ એટલા માટે જ હિંસા છે, મહાહિંસા છે.
રાગ - દ્વેષ - રતિ - અરતિના પાપો જડ અને ચૈતન્ય વિષયક હોય છે જ્યારે પશુન્ય, અભ્યાખ્યાન અને પ્રસ્તુત પર પરિવાર આ ત્રણે પાપ પ્રાયઃ કરીને મનુષ્ય જાતિ સાથે સંબંધિત હોવાથી બીજાના દોષોને પ્રકાશિત કરતાં, જાહેરમાં મૂકતાં વાર લાગતી નથી.
ભાવ અધ્યાત્મનો સાક્ષાત્કાર થયો ન હોય ત્યારે જ બીજાઓની ભાંગડ કરવી કઠે પડી ગઈ હોય છે. માટે જ અધ્યાત્મવાદના પુસ્તકો હાથમાં હોવા માં પાંચ મિનિટ પહેલા કર્મોની પ્રકૃતિઓ, તેની સત્તા - ઉદય અને ઉદીર્ણોની ચર્ચામાં રોકાયેલા હોવા છતાં પણ માનસિક જીવનમાં તે વિષયોનો સ્પર્શ મુદલ ન હોવાથી બીજી મિનિટે પારકની પંચાત્ તેના ઘરની રામાયણની વાતો શીઘ્રતાથી જીભ પર આવીને ઉપસ્થિત થઈ જાય છે. આવા પ્રકારની વૃત્તિ અને પ્રવૃત્તિને તીર્થકર પરમાત્માઓએ પાપજનક કહી છેકેમકે - આવા પ્રકારની વિચારધારાઓમાં ખરાબ માણસોની સોબત ચલચિત્ર (સિનેમા - ટેલીવીજન) ગપ્પા, ગોષ્ઠિઓ, કાવ્યો અને સર્વથા પ્રવૃત્તિરહિત જીવન આદિ કારણો મનાયા છે. જેનાથી સમયે સમયે વેશ્યાઓ પણ બદલાતી રહે છે. માટે જ .
૧૮૨
