Samdesarasaka of Abdala Rahamana

Author(s): Abdul Rahman
Publisher: Prakrit Granth Parishad

Page 119

112
क्रीडागृहमां पोताना कंथने एकला मूकीने तरुणीओ ठारथी डरीने अंगेठीना अग्निनुं शरण लेवा लागी. प्रेमकेली धरभीतर माणवा लागी. उद्यानवृक्षोनी नीचे पण हवे कोई सूतुं न हतुं. (१९४)
रसिको हवे मद्यपान त्यजी दईने जेमां जात जातनी उत्कृष्ट सुगंध भेळवी छे एवो अर्धी ऊकाळेलो शेरडीनो रस पीता हता. कुंदचतुर्थीना पर्ने केटलीक पीन, ऊन्नत स्तनवाळी सौभाग्यवती सुंदरीओ पोतानी शय्यामां आळोटी रंही हती. (१९५)
तो केटलीक ऋतुराज वसंतना अवतरणदिने पोताना वालम साथे केलि करवा शय्यामां आळोटती हती. हे पथिक, शय्यामां एकलडी रहेली में प्रेमघेलीए मारा मनने प्रियतम पासे दूत तरीके मोकल्युं. (१९६)
में एम जायुं हतुं के ए प्रियतमने लावीने मने संतुष्ट करशे. हुं जाणती न हती के ए धृष्ट पण मने मूकी देशे. प्रियतम तो न आव्यो. ऊलटो ए दूतने पकडीने त्यांनो त्यां ज रह्यो खरे ज मारुं हृदय अधिक दुःखभारे भरायुं. (१९७)
हुं मारा प्रियतमना संगनो लाभ लेवा ईच्छती हती. पण तेमां तो मारी मूळ मूडी जगई हे पथिक, त्यारे विलाप करतां जे वस्तु छंद में गायो ते तुं सांभळ. (१९८) में घणुं दुःख सह्या पछी जोई विचारीने मारा मनने दूत तरीके मोकल्युं. तेणे मारा नाथने तो न आण्यो, पण ऊलटुं ते ज तेनामां त्यां अनुरक्त बनी बेठु. आथी सूना हैये भमतां मारी रात वीती ने वहाणुं वायुं. करवाना काम प्रत्ये मने अरुचि थई अने अवश बनेली हुं मनमां पस्ताई. में मारुं हृदय दई दीधुं, पण बदलामां प्रियतम न आव्यो. हवे आने कई उपमा आपवी ? गघेडी शींगडां लेवा गई पण ऊलटुं ते तो पोताना कान खोई आवी. (१९९)
वसंत
नो ने तृण बाळती शिशिरऋतु वीती गई. मनोहर मधुमास आवी पहोंच्यो. वियोगीओना मदनाग्निने प्रज्वलित करतो मलयगिरिनो समीरण मुक्तपणे फरकवा लाग्यो. (२००)
दशे दिशामां रमणीय केवडो विकसी उठ्यो. विविध प्रकारनां नवां पुष्पपत्र प्रगट थयां सरोवरो विशेष रमणीयताथी अत्यंत शोभी उठ्यां (२०१)
सुंदरीओ रंगरंगनी श्वेत, श्याम, रक्त साडीओ के मनोहर पुष्पांबर पहेरी देहने शणगारीने सहियरोनी साथे मळी नित्य गीत गावा लागी. (२०२)