________________
ગુણોને લઈને સર્વથા સુક્યથી પરિવર્જિત યોગીજનો માત્ર આત્મરમણતામાં લીન હોય છે, તેથી કેવલ્યાવસ્થાને તેઓ પ્રાપ્ત કરે છે. આમ છતાં તેઓશ્રી દેશના દ્વારા બીજાઓને તેમની યોગ્યતા મુજબ શ્રેષ્ઠ એવા સમ્યદર્શન, દેશવિરતિ અને સર્વવિરતિ આદિ સ્વરૂપ પરાર્થને પ્રાપ્ત કરાવે છે અને ત્યાર બાદ યોગાતને(શૈલેશી અવસ્થાને) તેઓશ્રી પ્રાપ્ત કરે છે.... ઈત્યાદિ સ્પષ્ટ છે. ર૪-૩૧ાા
* શૈલેશી અવસ્થાનું (યોગાતનું) ફળ વર્ણવાય છેतत्रायोगाद् योगमुख्याद्, भवोपग्राहिकर्मणाम् । क्षयं कृत्वा प्रयात्युच्चैः, परमानन्दमन्दिरम् ॥२४-३२॥
યોગાતે મનોયોગાદિના અભાવ સ્વરૂપ (નિરોધ સ્વરૂ૫) સર્વોત્કૃષ્ટ યોગથી ભવોપગ્રાહિ કર્મોનો ક્ષય કરી લોકના અંતે રહેલા પરમાનંદના આશ્રયભૂત મોક્ષે યોગીજનો પ્રયાણ કરે છે. આ પ્રમાણે બત્રીસમા શ્લોકનો સામાન્યાર્થ છે. એનો આશય ખૂબ જ સ્પષ્ટ છે.
શૈલેશી અવસ્થામાં સર્વોત્કૃષ્ટ યોગની પ્રાપ્તિ થાય છે, જે મન વચન અને કાયાના વ્યાપારના નિરોધ રૂપ છે. યોગના અંતે મનોયોગાદિનો કોઈ વ્યાપાર(પ્રયોગ-ઉપયોગ) હોતો નથી, તેથી અયોગસ્વરૂપ સર્વોત્કૃષ્ટ યોગની પ્રાપ્તિથી ભવોપગ્રાહિ(આયુષ્ય નામ ગોત્ર અને વેદનીય)-ચાર અઘાતિ કર્મોનો ક્ષય થાય છે અને તેથી સર્વથા કર્મથી
શકasssssssxxxxxx
