Rushimandal Vrutti Purvarddha

Author(s): Shubhvarddhansuri, Harishankar Kalidas Shastri
Publisher: Jain Vidyashala Ahmedabad

Page 415

(४१०) ऋषिमंमलत्ति-पूर्वाई. पनि गयो. पठी तेने काढवा माटे बहु महेनत करी; परंतु प्रयास निष्फलथयो, तेथी ते सर्वे कुमारो कूवाना कांठे जमवा लाग्या. एवामां अश्वस्थामा नामना पुत्रसहित शेण नामे कोइ सर्व धनुर्वेदने जाणनारोब्राह्मण त्यांावी पहोज्यो. तेणे सर्वे कुमारोने कह्यु के, “अरे कुमारो! पिताना धनमांथी नाग नदि पामेलानी पेठे खेद पामेला तमे आ कूवाने कांठे निरुद्यमी था केम नन्जा गे?" कुमारोए “अमारो दमोआ कूवामा पनि गयो ले." एम तेनी आगल का एटले ते ब्राह्मणे परस्पर संधामेला बाणोथी ते दमाने ब. हार काढी दीधो. पठी गांगेये लोकमां आश्चर्यकारी शेषनी आवी धनुर्वेदनी कला जाणीने श्री कृपाचार्य गुरुनी आज्ञाथी ते सर्वे कुमारोने धनुर्वेदनो अज्यास कराववा माटे ते शेण विप्रने सोप्या. पठी जेम ताराने विषे चश्मा. शोने तेम सर्वे कुमारोमां निरंतर कांतिणी कर्ण शोनवा लाग्यो अने अर्जुन तो तेथी पण अधिक एटले जाणे साक्षात् सूर्यज होयनी एम देखावा लाग्यो. .
पी सर्वे कुमारोमां झट वाणने धनुष्य नपर चमाव, धारी राखवू, पातुं खेंची लेवू, दूर फेंकवु अने दृढ प्रहार करवो. ए सर्व कलानने विषे अ. र्जुन अधिक गायो. जो के शेण गुरु पोतानी दृष्टी बलवंत एवा सर्वे कुमारोने विषे सरखी राखता हता तो पण ते, नम्रपणामां, तुज पराक्रममा अने शोर्यमा अर्जुनने बहु वखाणता. एक दिवस शेणगुरु, सर्व शिष्योनी साथै यमुना नदीमां क्रीमा करता हता एवामां को जलचर जीव, तेमनो एक पग पकमीने खेंचवा लाग्यो. जो के गुरु पोतेज पोतानो पग गेमाववाने समर्थ इता तो पण तेमणे शिष्योनुं विनयपणुं जोवाने माटे म्होटो पोकार कस्तो एटले सर्व शिप्यो त्यां आव्या; परंतु को तेमने गमाववाने समर्थ श्रयो न. दि. पठी अर्जुने तुरत पोतानां धनुष्यना रणत्कार शब्दवमे करीने ए कुश्ज. तुत्री गुरुने कणमात्रमा गेमाव्या. अर्जुननी प्रावी गुरुन्नक्ति अने आ प्रकार रनुं बल जो गुणज्ञ गुरु बहु हर्प पाम्या; परंतु “जो हुँ तेनी प्रशंसा करीश तो श्रावीजा सर्वे शिप्यो तेनानपर हेप करशे अने तेअर्जुनने पोताने पण मद श्रो." एम धारी गुरुए तेने वखाण्यो नहि. को वखते एकांते अर्जुननीपास शेण गुगए एवी प्रतिज्ञा करी के, " हे श्रेष्ठ ! हं त्दारा विना वीजा कोश्न क्यारे पाग धनुवंदनी सर्व कलान नदि शीखवू." पठी को टिनस एक सव्य