________________ લેખકશ્રીએ...નિશીથચૂર્ણિ અને ગુરુતત્ત્વવિનિશ્ચય ગ્રંથના પાઠોને આગળ કરીને વ્યવહાર-નિશ્ચય સમ્યકત્વની ભેળસેળ કરી બંને પક્ષ મિથ્યાત્વમાં બેઠા છે એવું ફલિત કરવાની કોશિશ કરી છે. વાસ્તવમાં તો લેખકશ્રીએ તિથિના વિષયમાં શાસ્ત્રકારો શું કહે છે? અને શાસ્ત્રકારોની વાતને અનુસરણ કરવામાં બુદ્ધિ-બળ આદિની ખામી નડતી ન હોવા છતાં એનું અનુસરણ કરવામાં ન આવે તો કયો દોષ લાગે? તે સ્પષ્ટ શબ્દોમાં જણાવવાની જરૂર હતી. જો કે, લેખકશ્રી અને તેમના ગુરુદેવ તથા તેમનો પક્ષ પૂર્વે આ વિષયમાં સ્પષ્ટ માન્યતા ધરાવતો હતો અને એનું સ્પષ્ટપણે પ્રતિપાદન કરતો જ હતો. પરંતુ છેલ્લા કેટલાક વર્ષોથી કોઈપણ કારણસર માન્યતા બદલાયા પછી એમની પ્રરૂપણા બદલાઈ છે અને યેન કેન પ્રકારે શ્રીસંઘોમાં પોતાની બદલાયેલી માન્યતાને વ્યાપક બનાવવાનો મરણીયો પ્રયત્ન ચાલું છે. મિથ્યાત્વ એટલે...” પુસ્તક પણ એનો જ એક ભાગ છે. તિથિ - આરાધના અંગેની શાસ્ત્રાજ્ઞા નીચે મુજબ છે - उदयम्मि जा तिहि सा पमाणमिअर कीरमाणीओ। आणाभंगणवत्था-मिच्छत्त-विराहणं पावे // 1 // અર્થઃ ઉદયમાં (સૂર્યોદય સમયે) જે તિથિ હોય, તે તિથિ પ્રમાણ છે (અર્થાત્ સૂર્યોદય સમયે જે તિથિ હોય તે આરાધના માટે પ્રમાણ છે.) બીજી કરવાથી (અર્થાત ઉદયતિથિને છોડીને બીજી તિથિ કરવાથી) (1) આજ્ઞાભંગ, (2) અનવસ્થા, (3) મિથ્યાત્વ અને (4) વિરાધના આ ચાર દોષ લાગે છે. क्षये पूर्वातिथिः कार्या वृद्धौ कार्या तथोत्तरा / श्रीवीरमोक्षकल्याणं कार्यं लोकानुगैरिह // 2 // અર્થ : તિથિનો ક્ષય આવતાં (તેની આરાધના) પૂર્વતિથિમાં અને વૃદ્ધિ આવતાં (તેની આરાધના પહેલી છોડીને) બીજીમાં કરવી તથા શ્રીવીર નિર્વાણ કલ્યાણક લોકદીવાળી અનુસાર કરવું.
